#illusionskiller Γιώργος Παρασκευόπουλος
Φωτιά! Πυρκαγιά!!
Αυτή τη φορά, η φωτιά δε φαίνεται στις οθόνες των τηλεοράσεων, αλλά από το μπαλκόνι του σπιτιού σου!
Σε απόσταση αναπνοής, βλέπεις τις φλόγες να θεριεύουν.
Έχεις το κινητό στο χέρι, περιμένοντας, αν θα στείλει μήνυμα ο Πολιτική Προστασία για να εκκενωθεί η περιοχή που μένεις.
Εκεί που μένεις, είναι μια ωραία περιοχή.
Τα λεγόμενα “Βόρεια Προάστια”.
Ένα μέρος που κατά κανόνα είναι προνόμιο να ζεις εκεί.
Μια περιοχή που είναι πνιγμένη στο πράσινο. Μια περιοχή που σε προκαλεί να πας για περίπατο και στη διάρκεια αυτών σε κατακλύζουν μυρωδιές από τα διάφορα άνθη και φυτά..
Εσύ είσαι κάτοικος της περιοχής, λόγω Γάμου με γέννημα θρέμμα της περιοχής.
Σε εκείνα τα μέρη, τα Βόρεια Προάστια, οι κάτοικοι είναι κατά τεκμήριο ανωτέρου οικονομικού επιπέδου από το μέσο όρο.
Όχι πως δεν υπάρχουν εξαιρέσεις. Άνθρωποι που τα φέρνουν δύσκολα βόλτα, που μετρούν και το μισόευρο για να μπορέσουν να βγάλουν τη μέρα.
Αυτοί όμως είναι η εξαίρεση στον κανόνα που θέλει τους κατοίκους αυτών των περιοχών να έχουν από καλή, έως εξαιρετική οικονομική κατάσταση.
Άλλωστε και φτωχός να είσαι, το να ζεις σε μία τόσο όμορφη, πνιγμένη στο πράσινο περιοχή, είναι από μόνο του ένα σοβαρό στοιχείο πλούτου..
Σήμερα όμως είναι μία δύσκολη μέρα!
Έχει ξεσπάσει φωτιά σε πυκνή δασική έκταση, που βρίσκεται σχετικά κοντά στη γειτονιά σου.
Η φωτιά, που στην αρχή φαίνεται μικρή και ελεγχόμενη, όλο και δυναμώνει. Μέχρι που ξεφεύγει από τον έλεγχο και πλησιάζει σε κατοικημένες περιοχές.
Πλησιάζει και τη γειτονιά σου!
Λίγες ώρες αργότερα και αφού άπαντες από τη γειτονιά σου έχουν φύγει, μαζεύετε με τη σύντροφο σου λίγα είδη πρώτης ανάγκης και αποχωρείτε και εσείς.
Οι φλόγες έχουν πλησιάσει επικίνδυνα.
Είναι όμως ο καπνός που έχει πλέον πυκνώσει πολύ και δυσκολεύεστε να αναπνεύσετε.
Καπνός και στάχτες γεμίζουν τις βεράντες του σπιτιού σας.
Κάνετε το Σταυρό σας, προσεύχεστε από μέσα σας και φεύγετε για να περάσετε τη νύχτα σε φιλικό σπίτι.
Μία βόλτα μόνο φτάνει! Μία βόλτα σε διάφορες Υπηρεσίες στο Κέντρο της Αθήνας που έπρεπε να γίνει την επόμενη μέρα,αφού η φωτιά είχε κατασβεστεί αφήνοντας κατακαμένες δασικές εκτάσεις καμένα σπίτια και κατεστραμμένες περιουσίες, αφήνοντας τη γειτονιά σου αλώβητη μεν, γεμάτη στάχτες δε, αλλά εσύ έπρεπε να δουλέψεις.
Οι διάφορες δουλειές σε έφεραν στο Κέντρο της Αθήνας σε διάφορες ουρές..
“Τόσο καιρό οι Κηφισιώτες κόμπαζαν για την όμορφη και πράσινη περιοχή που ζουν! Ας φάνε τώρα στάχτες!”, ακούς μια τσιριχτή γυναικεία φωνή να λέει.
Προτού προλάβεις να εκπλαγείς από την κακία της, ακούς επιφωνήματα επιδοκιμασίας από τους περισσότερους που ανέμεναν στην ουρά!..
“Ναι, ναι! Εμείς στην καραντίνα πνιγόμασταν στα μπετά και τα τσιμέντα και αυτοί έκαναν τις βόλτες τους μέσα στο πράσινο! Ας κάνουν τώρα βόλτες στις στάχτες!”, ακούγεται μια αντρική φωνή με την απαιτούμενη δόση χαιρεκακίας στη φωνή του..
Οι περισσότεροι από τους παριστάμενους, επιχαίρουν και γελάνε με χαιρεκακία!
Όχι. Δεν αιφνιδιάζεσαι. Θυμώνεις, αλλά μόνο για λίγο.
Περισσότερο στεναχωριέσαι..
Εσύ θα ζήσεις για λίγο στις στάχτες, μέχρι που η φύση θα πάρει ξανά το δρόμο της και το πράσινο να αναγεννηθεί.
Αυτοί εδώ όμως, ζούνε όλα τους τα χρόνια στα σκοτάδια, στη μιζέρια και στις στάχτες της ψυχής τους!
Θυμάσαι εκείνη την υπόγεια γκαρσονιέρα που είχες νοικιάσει για να μείνεις πριν είκοσι χρόνια. Εκείνο το υπόγειο στο Κέντρο της Αθήνας που του έλειπε το φυσικό φως, αλλά το φώτιζες με την αισιοδοξία σου και την Πίστη σου για ένα καλύτερο μέλλον!
Κάθε φορά που ανέβαινες στα Βόρεια για καμιά δουλειά, θαύμαζες το περιβάλλον, το τοπίο, τα ωραία σπίτια και τις φυσιογνωμίες των ανθρώπων που ζούσαν εκεί.
Σου είχε πάρει λίγο καιρό για να εντοπίσεις τι είναι αυτό που έκανε τους κατοίκους των Βορείων Προαστίων ναι φαίνονται τόσο ελκυστικοί.
Ήταν η έλλειψη ηττοπάθειας και μιζέριας στις φυσιογνωμίες και τις συμπεριφορές τους!
Αρκετή ώρα αργότερα και αφού είχες φύγει από την ουρά με τα μίζερα ανθρωπάκια, πλησιάζεις προς το σπίτι σου.
Περνάς από ένα σημείο που λίγα μόλις χρόνια πριν είχε καεί και ήταν καρβουνιασμένο!
Τώρα το σημείο είναι καταπράσινο, σα ζούγκλα!
Φτάνεις στο σπίτι σου και αμέσως πιάνεις τη μάνικα και καταβρέχεις να καθαρίσεις τις στάχτες!
Οι στάχτες του περιβάλλοντος θα καθαριστούν. Τα καμένα σπίτια θα ξαναχτιστούν και θα είναι ομορφότερα και καλύτερα από πριν.
Το πράσινο στην περιοχή θα επανέλθει, γιατί πάντα επανέρχεται..
Εσύ όμως, από χρόνια έχεις πάρει οριστικό διαζύγιο από τη μιζέρια και από τους μίζερους ανθρώπους με τις μαύρες από τη στάχτη ψυχές!
Λίγο αργότερα το σπίτι σου είναι καθαρό από στάχτες.
Ξέρεις πως στο τέλος όλα θα πάνε καλά!
Ζεις σε ένα μέρος, όπου οι άνθρωποι έχουν μάθει να αντιμετωπίζουν και να λύνουν τα προβλήματα τους. Όχι να μιζεριάζουν και να χαίρονται με την καταστροφή του καλύτερου.
Στο τέλος η ομορφιά κερδίζει..
