#illusionskiller Γιώργος Παρασκευόπουλος.
Είσαστε διακοπές.
Μετράγατε τις μέρες αντίστροφα, σαν φαντάροι που περιμένουν την ημέρα απόλυσης τους από το Στρατό.
Επιτέλους, εκείνη η μέρα έφτασε!
Έχετε φτιάξει βαλίτσες μέρες νωρίτερα, με ανείπωτη ανυπομονησία και εκείνη την ημέρα που τόσο πολύ την περιμένατε, ξεκινάτε για τον αγαπημένο σας προορισμό διακοπών.
Μερικές ώρες αργότερα, φτάνετε. Είναι ακόμα σχετικά νωρίς, όταν φτάνετε στο ψαροχώρι, στο οποίο παραθερίζετε τα τελευταία χρόνια. Το ξύπνημα από τα άγρια χαράματα με τη λογική “ξεκινάμε νωρίς και φτάνουμε νωρίς”, άξιζε!
Πρώτα απ’όλα παρατηρείτε πως το αγαπημένο σας σημείο στην αγαπημένη σας παραλία, είναι ελεύθερο! Ακόμα δεν το έχει πιάσει κανείς, μιας και είναι σχετικά νωρίς και δεν έχει έρθει ο πολύς κόσμος!
Τρέχετε και στήνετε ξαπλώστρες και τα σχετικά, πριν καν ακόμα πάτε στο δωμάτιο, το οποίο βρίσκεται μερικά μέτρα πιό πέρα!
Η γυναίκα σου μένει εκεί, στο σημείο της παραλίας και εσύ φροντίζεις να μεταφέρεις τα πράγματα σας στο δωμάτιο που θα σας φιλοξενήσει τις επόμενες μέρες.
Στο δωμάτιο, τακτοποιείς τα πράγματα και τρέχεις να βρεις τη σύζυγο σου στο αγαπημένο σας σημείο στην παραλία!
Μα τι έχει εκείνο το σημείο και σας αρέσει τόσο πολύ;!
Έχουμε και λέμε!
Κατ’αρχήν, είναι καλυμμένο με αρμυρίκια, όπως το μεγαλύτερο μέρος εκείνης της παραλίας, τα οποία προσφέρουν άφθονη και παχιά σκιά! Επίσης, λόγω διαμόρφωσης του αμμώδους εδάφους, προσφέρει μια κάποια σχετική εδαφική απομόνωση από την υπόλοιπη παραλία.
Αυτά όμως τα πάρα πάνω χαρακτηριστικά δεν είναι που κάνουν το συγκεκριμένο σημείο το αγαπημένο σας!
Τη διαφορά την κάνει ένα παγκάκι που βρίσκεται εκεί και ένα στρογγυλό τραπέζι φερ φορζέ που βρίσκεται μόνιμα στερεωμένο μπροστά από το παγκάκι!
Εδώ και χρόνια που έχετε εντοπίσει το συγκεκριμένο σημείο, επιδιώκετε να πηγαίνετε εκεί.
Άλλες χρονιές όμως, που μένατε πιό μακριά, φτάνατε αργά, προς το μεσημέρι και τις περισσότερες φορές το σημείο ήταν πιασμένο.
Πέρσι όμως που νοικιάσατε δωμάτιο σε εκείνο το σημείο, πηγαίνατε από νωρίς παραλία και μέσα στην πρωινή ερημιά, απολαμβάνατε την αιώνια θάλασσα από το καλύτερο σημείο της παραλίας! Ένα σημείο το οποίο είχε τη δική του μόνιμη εγκατάσταση!
Τα ίδια και εφέτος! Το αγαπημένο σας σημείο είναι εκεί και σας περιμένει και αυτή τη χρονιά!
Δυο τρεις μέρες αργότερα όμως και εκεί που έχετε αράξει και ρεμβάζετε, αντιλαμβάνεστε μια ξένη παρουσία!
Κοιτάτε και βλέπετε ένα ηλικιωμένο κύριο να κάθεται στο παγκάκι!
Τι κι αν πάνω στο φερ φορζέ τραπέζι βρίσκονται τα πράγματα σας, τι κι αν πάνω στο παγκάκι, στη μία άκρη του, βρίσκεται μία από τις τσάντες σας!
Τίποτα! Ο παππούς δε δίνει καμία σημασία, αράζει σαν άρχοντας στο παγκάκι, κοιτά τη θάλασσα, ύστερα από λίγο κάνει τη βουτιά του, βγαίνει από τη θάλασσα, στεγνώνει μας χαιρετά σα να μην τρέχει τίποτα και αποχωρεί!
Σα να μην έγινε τίποτα! Το όλο περιστατικό κράτησε κάτι λιγότερο από μία ώρα.
Βέβαια, τι είναι μια ώρα στα οκτάωρα που “χτύπαγες” εσύ και η γυναίκα σου εκεί, αλλά και πάλι…
Την επόμενη μέρα και ενώ είστε μέσα στη θάλασσα και παίζετε, αντιλαμβάνεστε μία σιλουέτα να κάθεται στο παγκάκι!
Αμέσως σκέφτεστε τα κινητά σας και τα διάφορα πράγματα που βρίσκονται εκεί!
Βγαίνεις έξω να δεις τι γίνεται και…… να τον πάλι ο παππούς!
Ναι, ο χθεσινός!!
Αυτή τη φορά έχει μαζί του ένα αγοράκι που μερικά δευτερόλεπτα αργότερα το ακούς να τον αποκαλεί “παππού”..
Ο εγγονός του.
Βγαίνετε σχεδόν επιδεικτικά από τη θάλασσα και απλώνεστε στις ξαπλώστρες, δηλώνοντας έτσι την παρουσία σας. Σηκώνεστε, ανοίγετε τις τσάντες σας μπροστά του, ακουμπάτε πράγματα στο παγκάκι δίπλα του μπας και καταλάβει και σας αδειάσει τη γωνιά αλλά τίποτα!!
Ο παππούς εκεί! Σα να μη συμβαίνει τίποτα! Σα να μην υπάρχετε!!
Σκέφτεσαι να κατουρήσεις το χώρο σαν έσχατη λύση – δήλωση πως το σημείο σου ανήκει και τότε, σα να μην έτρεχε κάστανο, σκάει μύτη μια γριά και κάθεται και αυτή στο παγκάκι!!
Απελπισία!
Από τις κουβέντες τους, ναι οι γέροι μιλούν δυνατά, καταλαβαίνεις πως είναι φίλοι και όχι ζευγάρι.
Που και που, η ήδη υψωμένη φωνή του παππού υψώνεται ακόμα περισσότερο για να φωνάξει στον εγγονό του.
Έχεις αρχίσει να εκνευρίζεσαι. Από τη φωναχτή παππουδοσυζήτηση δυσκολεύεσαι να χαλαρώσεις και τότε ακούς κάτι που τα αλλάζει όλα!
Αυτή τη φορά είναι η φωνή της γριάς!
“Ευτυχώς που κάθε Φθινόπωρο φροντίζεις το τραπέζι και το έχουμε τα Καλοκαίρια!”
“Ναι” ακούς τον παππού. “Πέρσι το επισκεύασα που είχαν σπάσει κάποια κομμάτια και το έβαψα. Μιά χαρά είναι και θα αντέξει αρκετά χρόνια ακόμα”.
Αιφνιδιάζεσαι!!
Ώστε αυτός είναι ο υπεύθυνος που εσύ και η συμβία σου απολαμβάνετε ένα τόσο ωραίο σημείο στην παραλία!! Ο άνθρωπος που κάθε Φθινόπωρο φροντίζει το τραπέζι!
Το παγκάκι είναι του Δήμου και παρόμοια υπάρχουν σε διάφορα σημεία στην παραλία.
Τη διαφορά όμως, την κάνει το τραπέζι, στο οποίο επίσης ο παππούς έχει ανοίξει και δύο τρύπες, μέσα στις οποίες μπορείτε να στηρίξετε τα ποτήρια με τους καφέδες σας!
Σηκώνεσαι για μία βουτιά, για να σου φύγει η ένταση και να χαλαρώσεις.
Μέσα από τη θάλασσα ακούς τον παππού να φωνάζει τον εγγονό του, αυτός να βγαίνει από τη θάλασσα και να αποχωρούν.
Τις επόμενες μέρες και μέχρι που φύγατε, δεν τον ξαναείδες.
Το ευχαριστώ για το τραπέζι του το είπες από μέσα σου…
