Από την Ισμήνη Χαρίλα

Έτος 2198 μ.Χ. Στη Γη δεν υπάρχει πια τεχνολογία, δεν υπάρχουν επιστήμονες. Εκδιώχθηκαν όλοι πριν από εκατό χρόνια και ζουν στον Πλανήτη που έχουν κατασκευάσει, τον Πλανήτη ΜΒ (Μη Βία). Έναν Πλανήτη χωρίς βία, χωρίς τέχνη, χωρίς προβλήματα.

Από τη Γη φτάνουν στον Πλανήτη ΜΒ κυνηγημένοι, ένας άντρας, ο Τζιμ, και μία γυναίκα, η 42. Ο ερχομός των δύο Γήινων φέρνει μεγάλες ανατροπές στον Πλανήτη ΜΒ. Κι ενώ η αγωνία για την κατάσταση της Γης κορυφώνεται, αποκαλύπτονται οι πολιτικές ίντριγκες και τα κίνητρα των κατοίκων του Πλανήτη ΜΒ, η κρυφή αποστολή του Τζιμ στη Γη, φανερώνεται για πρώτη φορά το μεγάλο μυστικό της Απαγορευμένης Αίθουσας, ο καταλυτικός ρόλος της 42 και η σημασία της Τέχνης στη σωτηρία της Γης.

Αυτή είναι συνοπτικά η υπόθεση της «Απαγορευμένης Αίθουσας», όπως περιγράφεται στο οπισθόφυλλο του βιβλίου, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Φίλντισι και έλαβε τη δεύτερη θέση, στην κατηγορία «Καλύτερο βιβλίο επιστημονικής φαντασίας», στο φετινό Fantasy Festival.

Η συγγραφέας, Φωτεινή Αποστολοπούλου, απαντά στις ερωτήσεις του My Writer’s Gang.

M.W.G: Ποια είναι τα χαρακτηριστικά της λογοτεχνίας επιστημονικής φαντασίας που σας ελκύουν σε αυτήν και ποια θεωρείτε ότι είναι η αναγνωστική ανάγκη που καλύπτει; Είναι άραγε η άγνοια του μέλλοντος και η επιθυμία να διαμορφώσει κάποιος εικόνα για τον άγνωστο κόσμο που τον περιμένει;

Φ.Α: Είναι η συνθήκη απόλυτης ελευθερίας και η μεγάλη πρόκληση να φτιάξεις έναν κόσμο φανταστικό που όμως να μην μοιάζει ψεύτικος.

Και ακόμα μπορείς να μιλήσεις για τα πιο σοβαρά πράγματα χωρίς ίχνος σοβαροφάνειας.

M.W.G: Ξεκινώντας από τον 19ο αιώνα και μέχρι σήμερα, υπάρχει κάποιος συγγραφέας από εκείνους που έχουν ασχοληθεί με την επιστημονική φαντασία που ξεχωρίζετε; Αν ναι, έχει επηρεάσει το έργο σας;

Φ.Α: Οι συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας που έχω διαβάσει περισσότερο είναι: Ντάγκλας Άνταμς, Άρθουρ Κλαρκ, Ούρσουλα Λε Γκεν, Ουίλιαμ Γκίμπσον, Τέα φον Χαρμπου. Είμαστε αυτό που διαβάζουμε, όποτε με αυτή την έννοια ίσως ναι, με έχουν επηρεάσει, όπως και όλοι οι άλλοι συγγραφείς που έχω διαβάσει.

M.W.G: Παρελθόν, παρόν και μέλλον. Υπερισχύει κάποια από αυτές τις χρονικές περιόδους έναντι της άλλης;

Υπάρχουν στιγμές που πρέπει να διαγραφεί εντελώς το χθες για να προχωρήσει κάποιος στο αύριο και αν ναι, ακόμα και αν υπάρχει η θέληση, είναι πάντοτε εφικτή η διαγραφή;

Φ.Α: Παρελθόν, παρόν και μέλλον υπάρχουν ταυτόχρονα στη ζωή μας, μας απασχολούν και τα τρία κάθε στιγμή και καθορίζουν τις επιλογές. Η διαγραφή του παρελθόντος δεν νομίζω ότι ανοίγει την πόρτα στο μέλλον, αντίθετα το μέλλον έρχεται όταν δεχθείς το παρελθόν, χωνέψεις την εμπειρία, είτε ως άνθρωπος, είτε ως κοινωνία και ώριμος πια προχωρήσεις στο αύριο.

M.W.G: Στο έργο σας «Απαγορευμένη Αίθουσα» δεν υπάρχει πλέον τεχνολογία στη Γη και οι επιστήμονες έχουν καταφύγει στον πλανήτη ΜΒ. Σε ρεαλιστικό και όχι αφηγηματικό – μυθιστορηματικό πλαίσιο, θα μπορούσε να παραβλεφθεί η γνώση που έχει κατακτηθεί μέχρι σήμερα και να σημειωθεί ολική ιδεολογική απόρριψη των τεχνολογικών και επιστημονικών εφαρμογών;

Φ.Α: Δυστυχώς, ήδη η κατακτημένη γνώση απορρίπτεται από μεγάλο μέρος του κόσμου. Είναι πιο εύκολο να πιστέψουμε σε σωτήρες, σε συνομωσίες, σε απλουστεύσεις, παρά σε έναν κόσμο ορθολογικής και επιστημονικής σκέψης με αμφιβολίες, πιθανότητες και δεδομένα.

M.W.G: Ο πλανήτης ΜΒ είναι ένας πλανήτης χωρίς βία, που έχει δημιουργηθεί από επιστήμονες και η ύπαρξή του υπερθεματίζει την ανάγκη ειρηνικής διαβίωσης. Είναι τελικά η τέχνη εκείνη που δύναται να συμβάλλει καταλυτικά στη δημιουργία των κατάλληλων συνθηκών, ώστε η ασφάλεια και η ηρεμία να επικρατήσουν;

Φ.Α: Δεν είμαι σίγουρη αν η τέχνη συμβάλει στην επικράτηση της ασφάλειας και της ηρεμίας, η τέχνη εκφράζει την κατάσταση της κοινωνίας σε κάθε φάση της, ειρηνική ή μη.

M.W.G: Κλιματική αλλαγή, φυσικές καταστροφές, αναταραχές, πανδημίες. Τα τελευταία χρόνια ο πλανήτης ταλανίζεται έντονα από τις καταστροφικές συνέπειές τους και οι επιστήμονες – παρόλο που κρούουν τον κώδωνα κινδύνου – τονίζουν ότι υπάρχει ελπίδα θεραπείας, υπό την προϋπόθεση ότι θα ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα.

Πιστεύετε ότι θα εισακουστούν και θα συμβούν εγκαίρως οι απαραίτητες αλλαγές ή το παιχνίδι είναι ήδη χαμένο;

Φ.Α: Ελπίζω και πιστεύω ότι το παιχνίδι δεν είναι χαμένο, αλλά το «εγκαίρως» έχει ήδη παρέλθει. Τώρα πρέπει να τρέξουμε για να σώσουμε ότι μπορούμε. Όλα θα κριθούν τα επόμενα 10 με 20 χρόνια.

M.W.G: Πώς φαντάζεστε ότι θα είναι οι συνθήκες ζωής στη Γη τα επόμενα χρόνια και ποιο θεωρείτε ότι θα είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που θα αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα;

Φ.Α: Πιστεύω ότι οι συνθήκες θα γίνονται πιο δύσκολες, η επισιτιστική κρίση είναι ήδη εδώ, η ενεργειακή κρίση επίσης, είμαστε τυχεροί που ζούμε στην Ευρώπη, αλλά τα προβλήματα έχουν ήδη αρχίσει να μας χτυπάνε την πόρτα.

Νομίζω ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα της ανθρωπότητας είναι η μεγάλη ανισότητα μεταξύ των κοινωνικών ομάδων που διαρκώς αυξάνεται.

M.W.G: Το επόμενο βιβλίο σας θα κινηθεί στους ίδιους θεματικούς πυλώνες;

Φ.Α: Πιθανόν ναι.

M.W.G: Σας ευχαριστούμε πολύ και ευχόμαστε καλή επιτυχία στο έργο σας.

Φ.Α: Εγώ σας ευχαριστώ πολύ.