Γράφει ο Ερμής:
Συνέχεια από 8ο μέρος
Ο Λαυρέντης έγραφε μέχρι τα ξημερώματα. Η φαντασία έδωσε τη θέση της στη μνήμη και ο ήρωάς του βρέθηκε μεμιάς στα σημεία που σύχναζαν παράνομοι και άνθρωποι της νύχτας.
Αν και είχε την προνοητικότητα να μην αναφέρει συγκεκριμένες διευθύνσεις και ονόματα, ωστόσο οι περιγραφές του έδιναν μια ξεκάθαρη εικόνα των χώρων στους οποίους είχε συναντήσει την Έλλη, αφού οι μορφές και τα αντικείμενα ζωγραφίζονταν στον συγγραφικό του καμβά με τα χρώματα της πραγματικότητας και βάσει όσων είχε δει.
Δυο – τρεις φορές θυμήθηκε τη συμβουλή του Φαίδωνα να μη συνεχίσει την ιστορία και να την τελειώσει. «Κινδυνεύεις», τον είχε προειδοποιήσει ο φίλος του, αλλά το συγγραφικό του δαιμόνιο ήταν ισχυρότερο και τον έπεισε να αγνοήσει τις νουθεσίες.
«Γράφεις μια ιστορία μυθοπλασίας. Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει ότι η έμπνευσή σου βασίζεται στην πραγματικότητα. Ακόμα και αν σε κατηγορήσουν, θα ισχυριστείς ότι είναι μια απλή σύμπτωση», του ψιθύρισε η φωνούλα μέσα του και ο Λαυρέντης – που δεν χρειαζόταν μεγάλη πίεση για να συνεχίσει αυτό που ήδη επιθυμούσε – είχε στείλει μέχρι το πρωί στον αρχισυντάκτη του το νέο κείμενο που ενέτεινε την αγωνία για τη συνέχιση της ιστορίας και έδινε μια ανατρεπτική τροπή.
Όπως ήταν αναμενόμενο, το κοινό ενθουσιάστηκε και μαζί με αυτούς και οι εκδότες της εφημερίδας που είδαν την αναγνωσιμότητα να αυξάνεται κατακόρυφα.
Ο Λαυρέντης ζούσε την καλύτερη στιγμή της καριέρας του και δεχόταν τα συγχαρητήρια από τους συνάδελφους του, ακόμα και από εκείνους που ενδόμυχα φθονούσαν την επιτυχία του.
«Πρέπει να το γιορτάσουμε», πρότεινε ο αρχισυντάκτης του και ο Λαυρέντης υποσχέθηκε να τους κεράσει το επόμενο βράδυ στο μπαράκι που βρισκόταν δίπλα από το κτίριο που στεγαζόταν η εφημερίδα.
Ήταν πολύ χαρούμενος με την επιτυχία του και την ευτυχία του δεν την επισκίαζε τίποτα άλλο από την αγωνία του Φαίδωνα που τον επέπληξε για την παρορμητικότητά του.
«Είσαι ανόητος; Καταλαβαίνεις πού έμπλεξες; Σου είχα πει να τα ξεχάσεις όλα αυτά και εσύ έκανες ακριβώς το αντίθετο; Τι θέλεις; Να σε βρούμε σε κανένα χαντάκι;»
«Είσαι υπερβολικός. Αυτός ο κίνδυνος θα υπήρχε αν έγραφα ένα δημοσιογραφικό άρθρο. Όχι τώρα που όλοι γνωρίζουν ότι πρόκειται για μυθοπλασία».
«Η γυναίκα που παρακολούθησες, θα καταλάβει αμέσως ότι αναφέρεσαι σ’ αυτήν και ότι έμαθες πράγματα που δεν θα έπρεπε».
«Τίποτα δεν θα καταλάβει. Άλλωστε, δεν ξέρουμε καν αν θα διαβάσει τη στήλη μου».
«Τη διάβασε ήδη μια φορά σύμφωνα με όσα μου είπες και γι’ αυτό άλλαξε μεταμφίεση. Και το κακό είναι ότι γνωρίζει την ταυτότητά σου. Έστω και τώρα, άκουσέ με σε παρακαλώ. Πρέπει να είσαι πολύ προσεκτικός. Αυτοί οι άνθρωποι δεν αστειεύονται. Θα μιλήσω και εγώ σε κάποιους γνωστούς μου στην Ασφάλεια για να δω πώς μπορούν να σε προστατεύσουν».
«Όχι, δεν θέλω να κάνεις τίποτα. Προς το παρόν τουλάχιστον. Σ’ ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σου, αλλά θα χειριστώ την κατάσταση με τον δικό μου τρόπο. Κατ’ αρχάς, θα περιμένω να δω αν θα υπάρξει κάποια αντίδραση από την πλευρά τους, γιατί εγώ πιστεύω ότι δεν θα συμβεί τίποτα».
«Εντάξει. Δεν μπορώ να σε πιέσω να κάνεις κάτι που δεν θέλεις. Εύχομαι μόνο να μην το μετανιώσεις», του είπε ο Φαίδωνας και δυστυχώς για τον Λαυρέντη οι προβλέψεις του αποδείχθηκαν γρήγορα αληθινές.
Το επόμενο βράδυ οι συνάδελφοι του Λαυρέντη συγκεντρώθηκαν στο μπαράκι που είχαν κανονίσει τη συνάντησή τους. Στη δική του καρέκλα υπήρχε ένα μπουκέτο με λουλούδια και ένα αντίτυπο της ημερήσιας έκδοσης, γυρισμένο στη σελίδα που ήταν αφιερωμένη στη στήλη του. Εκείνη την ημέρα δεν είχε τυπωθεί νέα συνέχεια της ιστορίας του και αναγράφονταν μόνο μερικές φράσεις.
«Η εκδοτική και συντακτική ομάδα αποχαιρετά τον αγαπημένο φίλο, συνάδελφο και αρθρογράφο της παρούσης στήλης που έχασε αιφνιδίως χθες τη ζωή του, όταν ήρθε αντιμέτωπος με ληστές που είχαν εισβάλλει στην οικία του.
Σύμφωνα με την έρευνα της αστυνομίας, δυστυχώς οι δράστες διέφυγαν χωρίς να αφήσουν ίχνη που θα επέτρεπαν την ταυτοποίησή τους».
Έπειτα από αυτές τις εξελίξεις, η ιστορία του Λαυρέντη έμεινε ανολοκλήρωτη και ο Φαίδωνας που ήταν πια ο μοναδικός που ήξερε την αλήθεια, αποφάσισε να ξεχάσει για να προστατεύσει τον εαυτό του και την οικογένειά του.
Όσον αφορά την Έλλη και τη Φρόσω, εκείνες πέτυχαν έναν διπλό στόχο. Από τη μια πλευρά ξεφορτώθηκαν αυτόν που ανακατεύθηκε στις δουλειές τους και από την άλλη κατάφεραν να πουλήσουν ακριβά την επιχείρηση στους ανταγωνιστές τους που θεώρησαν ότι τις νίκησαν και δεν αντιλήφθηκαν ποτέ ότι δεν ήταν οι θύτες, αλλά τα θύματα του σχεδίου τους.
Ενός σχεδίου που τέθηκε σε εφαρμογή όταν η Έλλη έμαθε για τον Λαυρέντη και επισπεύσθηκε το πρώτο βράδυ που τον είδε να τριγυρίζει έξω από το σπίτι της. Διότι, οι δυο γυναίκες είχαν πληροφορηθεί αρκετούς μήνες νωρίτερα ότι ο κλοιός στένευε γύρω τους και έτσι είχαν προετοιμάσει τη διαφυγή τους στο εξωτερικό. Τα χρήματά τους είχαν μεταφερθεί εγκαίρως σε έναν οικονομικό παράδεισο και η μοναδική εκκρεμότητα ήταν η μεταβίβαση της επιχείρησης που υλοποιήθηκε ευκολότερα και ταχύτερα από τις προσδοκίες τους.
Το βράδυ λοιπόν που οι συνάδελφοι του Λαυρέντη τον αποχαιρετούσαν, η Έλλη και η Φρόσω απολάμβαναν το ποτό τους σε μια μακρινή χώρα, όπου δεν θα μπορούσαν να τις αγγίξουν ποτέ η τσιμπίδα του νόμου ή οι ανταγωνιστές τους που είδαν ξαφνικά τους θαμώνες της Λέσχης και του νυχτερινού κέντρου να εξαφανίζονται εξαιτίας του φόβου τους ότι θα συνδεόταν το όνομά τους με παράνομες δραστηριότητες.
Όσο για τους αναγνώστες του Λαυρέντη, εκείνοι δεν είχαν ποτέ την ικανοποίηση να διαβάσουν τη συνέχεια της ιστορίας του και το όνομά του έγινε μια ακόμα ξεχασμένη καταγραφή στη λίστα των ανεξιχνίαστων εγκλημάτων.
ΤΕΛΟΣ
Συνταγή της Αμβροσίας: Ο Παράδεισος συναντά την Κόλαση
Υλικά:
½ κιλό σαντιγί
1 δόση κρέμα πραλίνα φουντουκιού
1 κούπα αποξηραμένα δαμάσκηνα (χωρίς κουκούτσι)
1 κούπα αποξηραμένα βερίκοκα
½ κούπα αποξηραμένη παπάγια (κομμένη σε κομματάκια)
½ κούπα αποξηραμένο πεπόνι (κομμένο σε μικρά κομμάτια)
10 μεγάλοι χουρμάδες (χωρίς κουκούτσι)
15 κάστανα (βρασμένα και καθαρισμένα)
½ κούπα τριμμένο Φιστίκι Αιγίνης
Φρούτα του δάσους
Εκτέλεση:
Σ’ ένα μεγάλο και βαθύ μπολ στρώνουμε λίγη κρέμα και τοποθετούμε μερικά από τα φρούτα. Πασπαλίζουμε με τριμμένο φιστίκι Αιγίνης και επαναλαμβάνουμε τη διαδικασία μέχρι να τελειώσουν η κρέμα και τα φρούτα. Στο τέλος καλύπτουμε με σαντιγί και στολίζουμε με φιστίκια Αιγίνης και φρούτα του δάσους.
Διατηρούμε το γλυκό στο ψυγείο και προτού σερβίρουμε, πασπαλίζουμε με ελάχιστη ζάχαρη άχνη.
