#illusionskiller Γιώργος Παρασκευόπουλος
Ο Θεμιστοκλής μπαίνει βιαστικός στη πολυκατοικία που μένει.
Είναι η πολυκατοικία στην οποία γεννήθηκε και, τριάντα χρόνια αργότερα, μένει ακόμα.
Πρόκειται για μια από τις γνωστές πολυκατοικίες της Αθήνας, που οικοδομήθηκε περί τα μέσα της δεκαετίας του 1930 και που τα υπερπολυτελή διαμερίσματα της έχουν την Art Deco αρχιτεκτονική και αίσθηση.
Τόσες δεκαετίες αργότερα και η συγκεκριμένη πολυκατοικία με τα ευρύχωρα πολυτελή διαμερίσματα, παραμένει τόπος διαμονής για προνομιούχους!
Άλλωστε, τα 180 τετραγωνικά μέτρα του διαμερίσματος του τριαντάρη Θεμιστοκλή, δεν είναι απλά ένα διαμέρισμα μεσαίου μεγέθους για τη συγκεκριμένη πολυκατοικία..
Όπως ο νεαρός είναι βιαστικός, γιατί περιμένει να του φέρουν κάτι καλύμματα που έχει παραγγείλει!
Ύστερα από μια πολύ δύσκολη μακρά περίοδο που κράτησε περίπου δύο χρόνια, ο φίλος μας έχει αρχίσει να παίρνει λίγο τ’απάνω του. Να νιώθει λίγο καλύτερα!
Κάτι περισσότερο από δύο χρόνια πριν, απεβίωσε η αγαπημένη του μητέρα, ύστερα από μάχη με δύσκολη και σκληρή ασθένεια.
Δύο χρόνια αργότερα και ο αγαπημένος του Πατέρας πήγε να βρει τη λατρεμένη του σύζυγο, που τόσο του έλειπε από τότε που “έφυγε”.
Ο Νεαρός Θεμιστοκλής είχε απομείνει μόνος στο κόσμο, μιάς και δεν είχε άλλα αδέλφια.
Πένθησε τους γονείς του ήσυχα, μιάς και οι δύο τον είχαν προετοιμάσει για την αναχώρηση τους από τα εγκόσμια.
Η μητέρα του το το είχε πει πως δεν αντέχει άλλο και λίγες μέρες μετά, “αναχώρησε”, ήσυχη στον ύπνο της.
Ο Πατέρας του, συντετριμμένος από το χαμό της λατρεμένης του συζύγου, κατέρρευσε, κλονίστηκε η υγεία του και δύο χρόνια αργότερα πήγε να τη βρει χτυπημένος από καλπάζοντα καρκίνο.
Ο νεαρός πάλεψε με νύχια και με δόντια να διαχειριστεί καταστάσεις, κυρίως χρέη, που είχαν μαζευτεί από τα νοσήλια του μπαμπά του, μιάς και οι τραπεζικοί λογαριασμοί είχαν αδειάσει.
Τελικά, με πολύ κόπο και αγώνα, τα κατάφερε.
Το χαμόγελο είχε αρχίσει να επιστρέφει στο πρόσωπο του και είχε αρχίσει να οργανώνει τη ζωή του σε νέες βάσεις.
Η αρχή έγινε από το σπίτι του. Το πατρικό του διαμέρισμα στη γνωστή κλασική πολυκατοικία.
Θα έβαζε πλέον τις δικές του πινελιές, απελευθερωμένος από τις απόψεις και περιορισμούς των γονιών του!
Αυτή η τελευταία σκέψη τον τρόμαξε! Μα είναι δυνατόν να χαίρεται που πέθαναν οι γονείς του;! Ήταν τόσο αγαπημένοι οι τρεις τους! Άσε που δε περνάει μέρα που να μη του λείπουν..
Όμως, θυμήθηκε τη προετοιμασία που του είχε κάνει η μάνα του, μιάς και αυτή είχε το θέμα με την υγεία της. Αυτό που τελικά την οδήγησε στον τάφο.
Ναι, η μαμά με είχε ετοιμάσει ψυχολογικά, σκέφτηκε. Άλλωστε του είχε δώσει άπλετη αγάπη και τον είχε διαπαιδαγωγήσει έτσι ώστε να είναι αυτόνομος.
Μιά από τα ίδια και ο Πατέρας του, ο οποίος αμέσως μετά τη κηδεία της μητέρας, του είχε πει πως δε θα αντέξει και η στενοχώρια του θα του προκαλέσει τέτοια θέματα υγείας, που είναι θέμα χρόνου να πάει να τη βρει. Όπως και έγινε..
Όμως ο νεαρός ξέρει τι είναι αυτό που τον κάνει και είναι χαρούμενος!
Το σπίτι! Το διαμέρισμα που γεννήθηκε, μεγάλωσε και ζει!
Τώρα είναι ολόδικο του, να το κάνει ότι θέλει!
Έδιωξε τα τελευταία ψήγματα τύψεων που είχε. Ξέρει πως από εκεί που είναι, ο Γονείς του θα χαίρονται που απολαμβάνει το σπίτι.
Αλλά τί είναι αυτό που τον περιόριζε, όσο ήταν εκεί οι γονείς του και ιδίως, η μαμά;!
Το….. “Καλό Σαλόνι” φυσικά!
Η νοοτροπία της παλαιού τύπου νοικοκυράς, όπως η μάνα του, σύμφωνα με την οποία τα καλά μέρη του σπιτιού τα χρησιμοποιούμε σπάνια και σε ειδικές περιστάσεις!
Το καλό μέρος του, τεράστιου, σαλονιού παραμένει κλειστό και ανοίγεται μόνο σε περιπτώσεις Εορτών, γενεθλίων, ή σε κανά καλό τραπέζωμα, που λαμβάνει χώρα μία δυό φορές το χρόνο!
Δηλαδή, το Καλό Σαλόνι θα χρησιμοποιείται το πολύ τεσσερις με πέντε φορές ετησίως!
Το ίδιο και με το “Καλό Μπάνιο”.
Δεν είναι για εμάς που μένουμε εδώ, αλλά για τους επισκέπτες!!
Όχι, δε θα κάνεις αρωματικό αφρόλουτρο στην ευμεγέθη μπανιέρα του Καλού Μπάνιου! Αυτό είπαμε! Εϊναι για τους ξένους και κανά μουσαφίρη!
Θα κάνεις ντους στο μικρό το μπάνιο που είναι για εμάς!
Φυσικά και δε θα τρώμε στη τραπεζαρία του Καλού Σαλονιού!
Θα τρώμε στο τραπέζι της κουζίνας!
Με κάτι τέτοια “παλαιϊκά” είχε μεγαλώσει ο Θεμιστοκλής και τώρα που το πένθος του πέρασε και λίγο λίγο ορθοποδεί οικονομικά και ψυχολογικά, συνειδητοποιεί πως το σπίτι είναι στην απόλυτη διάθεση του!
Όλο το σπίτι! Όχι απλά τα δεύτερης διαλογής μέρη αυτού. Τα “για εμάς”!
Στέκεται στη διπλή τζαμένια πόρτα του σαλονιού. Αυτή που, τόσα χρόνια παραμένει σχεδόν μόνιμα κλειστή, διαχωρίζοντας το σαλόνι σε “καλό” και “για εμάς”.
Την ανοίγει και αμέσως χτυπάει τα ρουθούνια του η χαρακτηριστική μυρωδιά της κλεισούρας.
Ανοίγει τα παράθυρα να αεριστεί ο χώρος και να φωτιστεί.
Το φώς του ήλιου πέφτει σε μία φωτογραφία των γονιών του. Είναι από κάποιο παλιό γλέντι, που είχε ανοίξει και το καλό σαλόνι και στη φωτογραφία οι γονείς του χορεύουν.
Ο Θεμιστοκλής κοιτά τη φωτογραφία με λατρεία και αυτόματα θυμάται εκείνη τη μακρινή μέρα.
Ένα δάκρυ κυλά. Πιάνει τη φωτογραφία και φιλάει την εικόνα. Λέει ευχαριστώ στους λατρεμένους του γονείς, για το σπίτι που του άφησαν. Για το τρόπο που τον μεγάλωσαν, για την αγάπη που του έδωσαν.
Για πάντα θα μου λείπετε τους λέει και αφήνει το κάδρο στη θέση του.
Τραβάει κατά το μπάνιο. Το…. Καλό Μπάνιο!
Από σήμερα θα είναι ανοιχτό για όλους!
Αυτός θα το εγκαινιάσει! Θα κάνει το πρώτο του αφρόλουτρο σε αυτή τη τεράστια μπανιέρα!
Ανοίγει τη βρύση με το ζεστό νερό.
Γυρνάει και ρίχνει μια ματια στο χώρο.
Ξέρει πως σε αυτό το σπίτι θα έχει μια Καλή Ζωή!
Εξάλλου, είναι γεμάτο αγάπη..
