#illusionskiller Γιώργος Παρασκευόπουλος.
Το ξυπνητήρι χτυπά, όπως κάθε εργάσιμη ημέρα, στις έξι το πρωί.
Έχει, πλέον, καταντήσει περιττή η χρήση του ξυπνητηριού, μιάς και η υπερδεκαπενταετής συνήθεια του πρωινού ξυπνήματος, την έχει κάνει να ξυπνά ελάχιστα δευτερόλεπτα πριν χτυπήσει το ξυπνητήρι. Επιμένει στη χρήση του, περισσότερο από ανασφάλεια. Ίσως πάλι στο ξυπνητήρι έχει αρχίσει να διακρίνει ένα σταθερό φίλο. Από αυτό δηλαδή που στην κατά τα άλλα τακτοποιημένη ζωή της, έχει σε έλλειψη..
Πιστή στο καθημερινό της τελετουργικό και με σχεδόν αυτοματοποιημένες κινήσεις, κάνει ότι κάνει κάθε πρωί.
Στο μπάνιο για την καθημερινή της ρουτίνα προσωπικής υγιεινής, καφές με παράλληλη λήψη πρωινού, ντύσιμο με τα ρούχα που έχει επιλέξει από το προηγούμενο βράδυ και αναχώρηση για το τόπο εργασίας της, που παραμένει ίδιος εδώ και περισσότερο από δεκαπέντε χρόνια.
Περισσότερο από δεκαπέντε χρόνια που βλέπει πάνω κάτω, τα ίδια άτομα.
Που ακούει τις ίδιες ιστορίες, με την ανάλογη εξέλιξη..
…εξέλιξη στην οποία με ένα κάποιο τρόμο αντιλαμβάνεται πως δε συμμετέχει!
Όταν πήγε σε εκείνη την, ομολογουμένως, καλή δουλειά, ήταν μια δροσερή εικοσιπεντάρα.
Τότε, ως καλό και ήσυχο κορίτσι, όπως αυτό που όλοι είχαν συμμαθήτρια, έκανε το αντίθετο από αυτό που κάνουν οι συνομήλικοί της.
Οι περισσότεροι νέοι άνθρωποι που έχουν σπουδάσει και μετά αποκαθίστανται επαγγελματικά, κουρασμένοι από μια ζωή στα θρανία, σε σπουδές, σε λήψη πτυχίων και μελέτες, “ξεδίνουν”, κάνοντας ζωάρα!
Η συντριπτική πλειοψηφία των συνομηλίκων της, ξοδεύει το μισθό σε διασκεδάσεις, ρούχα, ταξίδια και άλλα αγαθά!
Κοινώς, “κάνει ζωή”.
Όχι όμως αυτή!
Αυτή, πιστή στις επιταγές και οδηγίες της οικογενείας της, επιλέγει να μη κάνει ασωτίες!
Ως χαρακτηριστικά καλό και ήσυχο κορίτσι, επιλέγει να φτιάξει το σπίτι της.
Η λήψη ανάλογου δανείου είναι μονόδρομος.
Ένα αντίστοιχο δάνειο για αγορά αυτοκινήτου και οι αποδοχές της ήδη δέχονται μεγάλη πίεση!
Επίσης, πρέπει να φροντίσει να κάνει αποταμίευση! Να έχει κάτι στην άκρη..
Στη δουλειά οι συνάδελφοι τη καλούν σε διάφορα.
Σε εκδηλώσεις, εξόδους, τραπεζώματα, ακόμα και σε εκδρομές που διοργανώνει η εταιρεία στην οποία εργάζεται.
Όλα τα αποφεύγει.
Ο λόγος είναι πάντα ίδιος. Τα οικονομικά της. Δεν έχει τα περιθώρια να κάνει περιττά έξοδα σε διασκεδάσεις τέτοιου είδους, μιάς και αυτή αγόρασε και εξόπλισε το σπίτι της.
Οι περισσότεροι συνάδελφοί της μένουν με τους γονείς τους, ή νοικιάζουν μικρά και οικονομικά διαμερίσματα, προκειμένου να έχουν το περιθώριο να κάνουν ζωή.
Όχι όμως αυτή. Αυτή είναι σοβαρή. Θέλει να βρει ένα καλό παιδί σαν αυτή και να κάνει οικογένεια.
Μέχρι εκείνο το πρωί!..
Από καιρό ένιωθε ένα κενό εντός της, μόνο που δεν είχε ασχοληθεί με το να το αντιμετωπίσει. Ίσως πάλι να έχει άρνηση.
Πάντως, εδώ και αρκετό καιρό, δε νιώθει τη σιγουριά και αυτοπεποίθηση που είχε παλαιότερα για τις επιλογές της.
Κάθε φορά που της έρχονταν αυτό το αίσθημα, το έδιωχνε τρομαγμένη! Ένας φόβος που στην αρχή ήταν ανεπαίσθητος, τώρα όλο και φούντωνε, όλο και θέριευε!
Μέχρι εκείνο το πρωί!
Εκείνο το πρωινό, πιστή στη καθημερινή της ρουτίνα, ήταν στο σαλόνι της πίνοντας καφέ και βλέποντας κάποια πρωινή εκπομπή στη πενηντάρα τηλεόραση που είχε πάρει με δόσεις.
Ακούστηκε από το κινητό της ο γνώριμος ήχος μηνύματος. Η αγαπημένη της θεία. αδελφή της μανούλας της!
Ανοίγοντας για να διαβάσει το μήνυμα, την αρχική έκπληξη τη διαδέχθηκε ένα αίσθημα ανημπόριας!
Η θεία της, που άλλο ανίψι δεν έχει, μιάς και είναι μοναχοπαίδι και μοναχοκόρη, της εύχεται για τα γενέθλια της! Σε ένα σημείο του μηνύματος της γράφει “…41 χρόνια που ομορφαίνεις τις ζωές μας”!
Σαράντα ένα! Σήμερα κλείνει τα σαρανταένα!!
Αυθόρμητα το βλέμμα της περιπλανήθηκε στο μεγάλο και άνετο σαλόνι του σπιτιού της!
Άδειο! Άδειο από σύντροφο!
Γεμάτο με όμορφα έπιπλα και πράγματα, αλλά άδειο από το σημαντικότερο! Άδειο από σύντροφο..
Πότε πρόλαβε και έγινε αυτό;! Πότε έφτασε σε αυτή την ηλικία;!
Αυτόματα στη μνήμη της ήρθαν όλες οι προσκλήσεις που απέρριπτε όλα αυτά τα χρόνια.
Όλες οι εκδρομές που δεν πήγε, όλα τα ποτά που δεν ήπιε, όλα τα ταβερνάκια που αρνήθηκε!…
…όλοι οι άντρες που δε γνώρισε!
Όλα αυτά τα χρόνια που ήταν απασχολημένη με το να στήσει τη ζωή της, είχε ξεχάσει να τη ζήσει!
Όλα αυτά τα χρόνια, που μετά τις απανωτές και αλλεπάλληλες αρνήσεις της, οι προσκλήσεις για διάφορες εξόδους είχαν αραιώσει, μέχρι που σταμάτησαν εντελώς!
Μέχρι που έγινε η “περίεργη και μονόχνωτη” κοπέλα του γραφείου, που κανείς δεν ασχολείται μαζί της.
Μέχρι που και αυτή είχε αφήσει τον εαυτό της. Στην αρχή άρχισε να μη δίνει σημασία στο ντύσιμο της, μετά στη διατροφής της και τέλος στο μακιγιάζ της.
Τώρα είναι μια σαραντάρα, που μοιάζει με τις παρατημένες σαραντάρες της γενιάς της μάνας της. Ή της θείας της..
Ε λοιπόν, όχι! Δε θα το αφήσει έτσι!
Σε μία στιγμή αναλαμπής και οργής, πιάνει το κινητό της και τηλεφωνεί στη δουλειά! Δε θα πάει σήμερα, είναι άρρωστη!
Πρώτη φορά που το κάνει αυτό στα τόσα χρόνια που είναι εκεί, αυτή το τέρας της συνέπειας!
Αμέσως μετά, τηλεφωνεί σε εκείνη τη μακρινή ξαδέλφη της που τη βλέπει μόνο σε οικογενειακά τραπέζια. Είναι κομμώτρια και της ζητά ραντεβού στο κομμωτήριο. Από κοντά θα τη ρωτήσει αν ξέρει και κανά καλό διαιτολόγο. Σίγουρα θα ξέρει!
Η ίδια ξαδέλφη προθυμοποιείται να τη στείλει σε μία φίλη της με κατάστημα ρούχων, για να “κάνει κάτι” με την, επί της ουσίας, ανύπαρκτη γκαρνταρόμπα της.
Θα ήταν μερικές, λίγες, εβδομάδες αργότερα, που μπαίνοντας με ένα πρωτόγνωρο και αστραφτερό χαμόγελο στο γραφείο παρατήρησε τα βλέμματα που στράφηκαν εντυπωσιασμένα προς το μέρος της!
Είδε και το πόθο στο βλέμμα εκείνου του ωραίου συναδέλφου.
Είδε και το άγχος στο βλέμμα μερικών, νεότερων γυναικών συναδέλφων!
Ναι, αλήθεια είναι! Πλέον υπάρχει ανταγωνισμός και μάλιστα από κάποια που είναι παλιά στο χώρο!..
