Πανσέληνος στον Ζυγό

Πανσέληνος στον Ζυγό – βράδυ Σαββάτου του Λαζάρου

Το φεγγάρι της μεταμόρφωσης

Από την Λίλιαν Σίμου

Μεγάλη Εβδομάδα, η πορεία προς τον Γολγοθά, τη Σταύρωση, και την Ανάσταση.

Αυτές τις μέρες, της περισυλλογής και της πνευματικής αναζήτησης, αναφέρομαι μόνο στο μήνυμα της «μεταμόρφωσης» που πρεσβεύει περίοδος αυτή.

Φέτος όμως, το μήνυμα εμπεριέχει και μία ιδιαίτερη φωτεινή χροιά. Η Πανσέληνος που σχηματίζεται στον Ζυγό, ακριβώς το βράδυ του Σαββάτου του Λαζάρου, είναι ένας φωτεινός σηματοδότης στον δρόμο προς το Θείο Πάθος.

Κάθε σύμβολο έχει και τη δική του ερμηνεία που είναι πολύ-επίπεδη.

Εδώ όμως, δεν χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια από την αστρολογική πλευρά, να προσεγγίσουμε το μήνυμα της Πανσελήνου. Το συγκεκριμένο φεγγάρι, έχει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά.

Λίγο πριν την 10^η μμ, σε ώρα και ημέρα Κρόνου, ξεκινά η περίοδος κρίσης, προσωπικής, κοινωνικής, αξιών, υποχρεώσεων και δεσμεύσεων.

Το ζώδιο των σχέσεων (Ζυγός) φέρνει σε αντικατοπτρισμό την ατομικότητα (Κριός). Το δίπολο αυτό περιλαμβάνει το Εγώ και το Εμείς. Σε μία αέναη μάχη επικράτησης, καθώς πάντα το ένα αντιπαρατίθεται του άλλου, ενώ αλληλοσυμπληρώνονται… Εγώ και οι Άλλοι: πόσο εύκολο είναι να συνυπάρχουμε, να συμπορευόμαστε, να συμβαδίζουμε;

Το ενδιαφέρον, αστρολογικά, έγκειται στους συνδυασμούς προς τον Ήλιο και τη Σελήνη. Βασική πρόκληση είναι η δύσκολη «σχέση» με τον Πλούτωνα, σχεδόν σε τετράγωνο ακριβείας, ενώ ταυτόχρονα δέχονται θετική σχέση από τον Κρόνο στον Υδροχόο, και άλλες εσωτερικές όψεις – συνδέσεις.

Η Πανσέληνος μοιάζει περνά από την καύση, στην κάθαρση, στην εξιλέωση, στην αυτοπραγμάτωση και στην ανέλιξη.

Το φως και το σκοτάδι, εναλλάσσονται. Το φως της ημέρας (Ήλιος), το λυχνάρι της νύχτας της ψυχής (Σελήνη), θα περάσουν από την βαθιά κρίση της Πλουτώνιας δύναμης.

Άραγε πώς μπορεί να διατηρηθεί η ισορροπία;

Η ισορροπία έχει διασαλευτεί εδώ και καιρό. Είτε από εγωιστικά κίνητρα της ανθρώπινης ψυχής, είτε από σκιερές φοβίες, είτε από σκοτεινές εξωγενείς επιδράσεις που επηρεάζουν την ζωή μας, την κοινωνία, την καθημερινότητα.

Οι απώλειες πολλές, σκληρές, έφεραν ανατροπή και ασχήμια στην ανθρωπότητα. Η ανθρωπότητα νιώθει απειλούμενη, τελματωμένη, καθηλωμένη, εγκλωβισμένη.

Ταυτόχρονα, η τοξική καθημερινότητα ενισχύεται με υποσυνείδητα μηνύματα απαισιοδοξίας.

Σχέσεις δοκιμάζονται…

Σχέσεις κοινωνικές, εργασιακές, φιλικές, συγγενικές, ακόμη και η σχέση με το περιβάλλον και τέλος και κυριότερο, με τον ίδιο μας τον εαυτό.

Ό,τι μας άγγιξε, αλλάζει. Ό,τι μας δέσμευσε, διαλύεται. Ταυτόχρονα όμως, διαλύεται και η ουτοπία, η πλάνη, αλλά στη θέση τους, ενδέχεται να υπάρξει ένας ύπουλος τρόπος χειραγώγησης και δέσμευσης.

Χρειάζεται να έχουμε σθένος, σταθερές αξίες, ιδανικά που αντέχουν στον χρόνο, παραδόσεις που εμπνέουν και στηρίζουν τις ισορροπίες μας.

Κρίνονται η αντοχή στις προκλήσεις, η αυτοαξία μας και η αξία των σχέσεων.

Στόχος είναι να επαναφέρουμε τη χαμένη αρμονία, ειρήνη, ποιότητα, κατανόηση.

Έλκουμε αυτό που μας φοβίζει ή μας χαλά την ισορροπία, εδώ και καιρό.

Χάσαμε την επαφή με το ωραίο, με την αισθητική, με την εκλεπτυσμένη επικοινωνία, με την ευγένεια και το δίκαιο.

Ένα δώρο: Υπάρχει πνευματική και γενναιόδωρη προστασία από τον βαθύτερο Εαυτό, τον ‘Αγγελο προστάτη μας ή την πίστη μας προς το Φως. Όσο και αν μας απογοητεύουν οι συνθήκες, όσο και αν νιώθουμε θυμό, ένταση και κάποιες φορές οργή ή αδυναμία αντίδρασης, υπάρχει μία αίσθηση γλυκύτητας που μειώνει την τραχύτητα της εποχής.

Παραμένοντας μαχητές, σε αντίσταση προς την σκοτεινή πλευρά, τις υλιστικές απολαύσεις και την χειραγώγηση μέσω θέσης ισχύος, θα νιώσουμε την ζεστασιά και την προστασία που διώχνει τον φόβο. Διότι μας χειρίζονται μέσω του φόβου. Στις υποσυνείδητες υποβολές είναι πάντα η έλλειψη ευθυκρισίας.

Η Πανσέληνος «παροτρύνει» να ξεπεράσουμε το σκοταδισμό, τον δογματισμό και την τάση χειραγώγησης. Να αφήσουμε κατά μέρος της εμμονές, την κτητικότητα, τα λάθη που έγιναν αφορμή να μείνουμε αθωράκιστοι. Να αφήσουμε ό,τι μας βαραίνει και μας κρατά δέσμιους: μία συνήθεια, μία απώλεια, μία αγωνία, μία προσκόλληση.

Είναι δύσκολο να εγκαταλείψουμε την πάγια τακτική μας και κάποια νοοτροπία που έγινε πλέον έξις. Ωστόσο, μπορούμε να αντιδράσουμε απέναντι σε ό,τι μας κρατά εγκλωβισμένους, σπάζοντας τα δεσμά της «φυλακής» μας. Η απόδραση θα γίνει μέσω της επαναστατικής αλλαγής ιδεών και απόψεων. Η ζωδιακή μοίρα της Σελήνης εξηγεί πως χρειάζεται να παραμείνουμε παρατηρητές και να διακρίνουμε την μέθοδο αλλαγής.

Διατηρούμε την ανθρωπιστική μας πλευρά, αλλά δεν μας παρασύρει το συναίσθημα.

Εξελισσόμαστε μέσα από κάθε απώλεια, αναγνωρίζοντας την νοσηρότητα που επικρατεί, την α-σθένεια, δηλαδή την έλλειψη σθένους. Τότε μόνο, θα αλλάξουμε ριζικά, ουσιαστικά και θα επαναφέρουμε την χαμένη αρμονία στη ζωή μας.

Στην κορυφή του χάρτη της Πανσελήνου, ένα υπέρλαμπρο άστρο, ο Ρέγκουλους, κυριαρχεί. Είναι ένας βασιλικός αστέρας, δηλαδή ένα άστρο που συμβολίζει το Θείο Φως.

Πόσα σημαντικά σύμβολα μεταφέρει αυτό το φεγγάρι το βράδυ του Λαζάρου, δηλαδή της ημέρας που σηματοδοτεί πως το Φως νίκησε τον Θάνατο, την απώλεια. Και προετοιμάζει την διαδρομή προς το Θείο Πάθος, όπου η ανθρώπινη υπόσταση δοκιμάζεται εν μέσω αδικίας, προδοσίας, έλλειψης κατανόησης, έλλειψης σεβασμού αξιών και του Θείου Λόγου.

Καθώς όμως μετά τη Σταύρωση, ακολουθεί ο θάνατος του παλιού και του φθαρμένου, με επόμενο στάδιο το Αναστάσιμο Φως, η πορεία προς τον Γολγοθά που βιώνει ο καθένας μας, έχει διέξοδο και φωτεινή προοπτική.

Ας αφήσουμε πίσω τα βαρίδια του χθες, τις χαμένες ευκαιρίες, τις χαμένες σχέσεις, τις χαμένες ελπίδες. Ας κοιτάξουμε μπροστά πλέον, λαβωμένοι, αλλά ισχυρότεροι. Θα νιώσουμε την προστασία από την Θεία Πηγή, τον εσωτερικό μας οδηγό, σαν ένα χέρι τρυφερό, στοργικό, προστατευτικό.

Η Αφροδίτη στην έξαρσή της, στους Ιχθείς, και σε ζωδιακή μοίρα θεραπείας, με τους συνδυασμούς της, μας δίνει ένα ακόμη χάδι της Θείας Αρχής.

Μόλις απελευθερωθούμε από την καθήλωση και τον φόβο, θα νιώσουμε πως έχουμε δύναμη ίασης των προβλημάτων και αυτό θα αναδείξει ξανά το ταλέντο της δημιουργίας και της έμπνευσης. Θα βρούμε την άκρη του νήματος, και διαισθητικά, θα ανακαλύψουμε εκείνη την ιδέα που θα αποτελέσει την λύση για να πιστέψουμε ξανά στο όνειρό μας, για να υλοποιήσουμε ένα μας όραμα, για να ανοίξουμε ξανά, την πόρτα στο Φως.

Θα μπορέσουμε να αγκαλιάσουμε τον άνθρωπο που είναι απέναντί μας, χτίζοντας γέφυρες επικοινωνίας, γέφυρες αγάπης και ζεστασιάς. Γεφυρώνουμε το χάσμα που τεχνηέντως δημιουργήθηκε, τον διαχωρισμό, τον διχασμό που πάντα εξυπηρετεί σκιερές εξουσίες και ποτέ την ανθρώπινη υπόσταση.

Είθε το Θείο Φως να φέρει τη λύτρωση στη ψυχή, στην καρδιά και στο σώμα. Να μας οδηγήσει σαν Φάρος και να βγούμε από το σκοτάδι που σαν αράχνη έχει αγκαλιάσει τη Γη.

Γιατί νομοτελειακά, το Φως πάντα κερδίζει στο τέλος. Η Αλήθεια είναι διαχρονική, η μάχη με οδηγό μας το Φως, θα φέρει την Νίκη.