Γράφει ο Ερμής:

Συνέχεια από 1ο μέρος

Η Κρινιώ αγαπούσε υπερβολικά τη δόξα και το χρήμα και παρόλο που δεν ήθελε να παραδεχθεί τη ματαιοδοξία της, δεν άντεχε καν στη σκέψη να φορά κάποιος από τους πελάτες της ένα άρωμα που είχε δημιουργήσει η ίδια και να μην αναφέρει το αρωματοπωλείο της σε πιθανό ερώτημα που θα δεχόταν.

Όσον αφορά δε τα χρήματα, ήταν τόσο προσεκτική με τα έξοδα και αντίστοιχα την αποταμίευση που ακόμα και η αδελφή της δεν δίσταζε να την χαρακτηρίσει φιλάργυρη και φιλοχρήματη.

Ο Ζαννής επομένως είχε αγγίξει εν αγνοία του τις δυο πιο ευαίσθητες χορδές της και όπως ήταν φυσικό η οργή φούντωσε στην ψυχή της σαν τα κύματα της φουρτουνιασμένης θάλασσας.

Μέχρι εκείνο το απόγευμα που η Κρινιώ πήγε στην έκθεση ζωγραφικής, κανείς δεν είχε τολμήσει να την εξαπατήσει ή να την εκμεταλλευτεί με οποιονδήποτε τρόπο. Κανείς, εκτός από αυτόν τον άσημο καλλιτέχνη που τόλμησε να καπηλευτεί τις σκέψεις και την έμπνευσή της και να της πετάξει το γάντι σε μια μονομαχία που η ίδια ήταν υποχρεωμένη να αποδεχτεί και να νικήσει.

Θυμωμένη και νιώθοντας έντονα αδικημένη, έμεινε όλη τη νύχτα άυπνη προσπαθώντας να βρει την καταλληλότερη τιμωρία για τον νεαρό ζωγράφο.

Μια τιμωρία που θα ικανοποιούσε τον πληγωμένο εγωισμό της και παράλληλα θα της έδινε τη δυνατότητα να παραμείνει στην αφάνεια, ώστε ο Ζαννής να μην την κατηγορήσει και να μην μάθει ποτέ ότι ευθυνόταν η ίδια για τη διάλυση των προσδοκιών και των ονείρων του.

Δυστυχώς όμως και παρ’ όλες τις αδιάκοπες προσπάθειές της καμιά λύση δεν φαινόταν σωστή ή ικανή να επιφέρει το αποτέλεσμα που ποθούσε.

Ώσπου μια σατανική ιδέα γεννήθηκε στο μυαλό της. Μια ιδέα που για να υλοποιηθεί, απαιτούσε μεγάλη τόλμη και κυρίως κυνισμό, δολιότητα και κακία. Μια ιδέα που την ανάγκαζε να προσπελάσει τους ηθικούς της φραγμούς και να μετατραπεί σε μια τερατώδη μορφή, ξυπνώντας στην καρδιά και το μυαλό της τα χειρότερα και βιαιότερα ένστικτά της.

Μια ιδέα τέλος που κατά τη διάρκεια του σχεδιασμού και της εκτέλεσής της θα τη βύθιζε στο έρεβος, αλλά με την υλοποίηση και πραγμάτωσή της θα της χάριζε ψυχική ηρεμία ανοίγοντάς της τις πύλες μιας ουράνιας ευφορίας.

Αμφιταλαντευόμενη και συγκρίνοντας τα υπέρ και τα κατά σε μια άηχη συνομιλία με τον εαυτό της κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η εκδίκηση ήταν εξαιρετικά σημαντική για εκείνη. Ένας μονόδρομος που θα της προσέφερε ανείπωτη χαρά και θα αποκαθιστούσε τη δικαιοσύνη.

Έτσι, παραμέρισε τους όποιους συνειδησιακούς ενδοιασμούς της και έθεσε σε άμεση εφαρμογή το σχέδιό της, ώστε όταν θα επισκεπτόταν ξανά ο Ζαννής το αρωματοπωλείο της, να είναι έτοιμη για να τον παγιδεύσει και να τον παρασύρει στην καταστροφή του.

Συνεχίζεται…

Συνταγή της Αμβροσίας: Φως και σκοτάδι

Υλικά:

10 μεγάλα αχλάδια

1 ½ κούπα ζάχαρη

3 κούπες νερό

1 βανίλια

2 κουβερτούρες

1 δόση άγλυκη σαντιγί

10 κερασάκια μαρασκίνο

Εκτέλεση:

Καθαρίζουμε τα αχλάδια, χωρίς να αφαιρέσουμε το κοτσάνι. Λιώνουμε τις κουβερτούρες σε μπεν μαρί.

Βάζουμε σε μια κατσαρόλα το νερό, τη ζάχαρη, τη βανίλια και τα αχλάδια και τα βράζουμε, προσέχοντας να μην λιώσουν τα φρούτα και να μπορούν να τοποθετηθούν σε όρθια θέση.

Τα αφαιρούμε από την κατσαρόλα, τα αφήνουμε να κρυώσουν και στη συνέχεια καλύπτουμε το κάτω μέρος μέχρι τη μέση με σοκολάτα. Τα τοποθετούμε σε λαδόκολλα και όταν κρυώσει η σοκολάτα, τα μεταφέρουμε σε πιατέλα επάνω σε κυκλικές βάσεις από σαντιγί που έχουμε δημιουργήσει με μια ροζέτα.

Στολίζουμε με τα κερασάκια μαρασκίνο.