#illusionskiller Γιώργος Παρασκευόπουλος
Είναι σχετικά αργά, πρωί Σαββάτου, όταν σηκώνεσαι από το πρωινό σου χουζούρι.
Το Καλοκαίρι πλησιάζει πολλά υποσχόμενο και αυτό το Σαββατοκύριακο έχεις επισκεφθεί τους φίλους σου στη σχετικά κοντινή παραλιακή πόλη της Πελοποννήσου.
Δεν είναι τίποτα για σένα, τον μαθημένο στην απάνθρωπη Αθηναϊκή κίνηση. Μπαίνεις στο αμάξι και μόλις δυόμισι ώρες αργότερα, βουτάς στις εξαιρετικές παραλίες της Κάτω Αχαγιάς.
Έτσι και αυτό το Σαββατιάτικο πρωινό. Εχθές το μεσημέρι, τη κοπάνησες από την Αθήνα και έφτασες εδώ, στους φίλους σου.
Τώρα, μετά το χθεσινό ξενύχτι και έχοντας αποβάλλει τη κούραση της εβδομάδας, κακομαθαίνεις τον εαυτό σου με το πρωινό χουζούρι, απολαμβάνοντας τη φιλοξενία που σου προσφέρεται, δια προσώπου της κυρίας Μίνας!
Η Μίνα, όπως επιμένει να της απευθύνεσαι στον ενικό, σέρνει τα κουρασμένα της βήματα, κάνοντας τις διάφορες δουλειές που απαιτεί το σπιτικό της και οι ανάγκες των παιδιών και εγγονιών της.
Τη κοιτάς και βλέπεις μία ταλαιπωρημένη, γερασμένη γυναίκα, που φαίνεται να βρίσκεται κοντά στην ηλικία των εβδομήντα ετών.
Παρόλ’αυτά, όταν συζητάς μαζί της χαίρεσαι το νεανικό της λόγο και απόψεις.
Απόψεις και ομιλία, που δε συνάδουν με την ηλικία της, σύμφωνα με την αντίληψη σου..
Αργότερα, το απόγευμα και μετά την εξόρμηση σου στην παραλία, παίρνεις τη κυρία Μίνα, μιάς και δυσκολεύεσαι να της μιλήσεις στον ενικό και πηγαίνετε να δει την αδελφή της που μένει σε ένα συνοικισμό λίγο πιό έξω από την πόλη.
Τη μεγάλη της αδελφή, που ζει εκεί με τον άντρα της και τα τρία παιδιά της που μένουν και αυτά σε διπλανά σπίτια με τις δικές τους οικογένειες.
Μία γειτονιά ολόκληρη που ουσιαστικά κατοικείται από την οικογένεια της μεγάλης της αδελφής.
Φτάνετε και αμέσως βγαίνει η αδελφή της κυρίας Μίνας να σας υποδεχτεί.
Η….. μεγάλη της αδελφή.
Ξαφνιάζεσαι.
Περιμένεις να δεις μια ταλαιπωρημένη γριά γύρω στα εβδομήντα πέντε και αντί για αυτό βλέπεις μια αεράτη κομψή και περιποιημένη γυναίκα γύρω στα πενήντα πέντε!!
Αυτόματα, χωρίς να το σκεφτείς, ρωτάς τη κυρία Μίνα αν κατάλαβες καλά. Είναι όντως η μεγάλη της αδελφή αυτή που μας υποδέχεται;!
Το βράδυ κυλάει ευχάριστα στο σπίτι της αδελφής της, με την οικογένεια της και τα εγγόνια της.
Στο δρόμο της επιστροφής, η κυρία Μίνα σου σκάει τη βόμβα!
Σου λέει πως η ίδια είναι μόλις πενήντα έξι ετών και η αδελφή της είναι εξήντα πέντε!!
Σου λέει όμως και κάτι άλλο..
Η αδελφή της είναι γνωστή στη περιοχή και σε συγγενείς και φίλους για τη νοικοκυροσύνη και την προκοπή της!
Είναι γνωστή για τις μαγειρικές της και για το πόσο δυναμική είναι, μιάς και μεγάλωσε τα τρία της παιδιά, οδηγώντας πέρα δώθε σε σχολεία, φροντιστήρια, και διάφορες δραστηριότητες, μέχρι που και αυτά μεγάλωσαν, παντρεύτηκαν και έκαναν τις δικές τους οικογένειες. Τώρα, με την ίδια δυναμική και νοικοκυροσύνη, περιποιείται και φροντίζει τα εγγόνια της.
Όλα αυτά μάλιστα, τα έκανε ενόσω εργάζονταν και στην επιχείρηση του άντρα της, φροντίζοντας και για την οικονομική ευμάρεια του σπιτικού της!
Σου τα λέει αυτά η κυρία Μίνα, μέχρι να σου αναφέρει κάτι που σε ιντριγκάρει.
Πως η αδελφή της δεν ήταν πάντα έτσι! Το αντίθετο μάλιστα!
Όταν η Μίνα ήταν μικρή και έφηβη, αυτή ήταν η προκομμένη του σπιτιού.
Αυτή ασχολιόταν με το νοικοκυριό και τις διάφορες δουλειές και έβλεπε τη μεγάλη της αδελφή, που τότε ήταν εικοσάρα – εικοσιπεντάρα, να κάθεται όλη μέρα και να μη κάνει απολύτως τίποτα!
Μόνο περιοδικά διάβαζε και να κυνηγάει τραγούδια στο ραδιόφωνο και στα δισκάδικα της πόλης!
Μέχρι που παντρεύτηκε, λίγο πριν τα τριάντα της και τότε σχεδόν από το πουθενά, βγήκε η προκομμένη νοικοκυρά από εντός της!
Νά’σου οι μαγειρικές, να’σου η πάστρα, να’σου η εργατικότητα και καπατσοσύνη!!
Όλα αυτά συνέβαιναν την εποχή που η μικρή της αδερφή, η Μίνα, έρχιζε να δείχνει τα πρώτα σημάδια κόπωσης..
“Βλέπεις”, σου λέει η κυρία Μίνα, “όλοι οι άνθρωποι γεννιόμαστε με ένα απόθεμα ενέργειας.”
“Εγώ”, συνεχίζει, “το δικό μου απόθεμα το σπατάλησα νωρίς. Από την εφηβεία μου ακόμα. Στα τριάντα μου είχα ήδη τρία παιδιά και είχα ήδη εξαντλήσει το απόθεμα μου”
“Η αδελφή μου όμως, στα τριάντα της ήταν ακόμα ξεκούραστη. Για αυτό τώρα, αν και μεγαλύτερη μου, φαίνεται μικρότερη”.
Αργότερα το βράδυ που ξαπλώνεις για ύπνο, ύστερα από αυτή τη γεμάτη μέρα, σκέφτεσαι τα λεγόμενα της κυρίας Μίνας.
Πόσο δίκιο έχει τελικά!
Καμιά φορά, περνάμε τη ζωή μας κάνοντας πράγματα για τους άλλους και ξεχνάμε να φροντίσουμε τους εαυτούς μας.
Σπαταλάμε την ενέργεια μας, για τους άλλους και όταν έρθει η ώρα που θα τη χρειαστούμε, έχουμε ξεμείνει και τότε είναι που αρχίζει η φθορά!
Κανείς δε θα το καταλάβει και κανείς δε θα ενδιαφερθεί επί της ουσίας για σένα, αν εσύ πρώτος δε φροντίσεις να αυτοπροστατευθείς!
Να προφυλάξεις και να διαχειριστείς σωστά το δικό σου απόθεμα ενέργειας.
Στο τέλος, όλα θα γίνουν..
