Από την Ισμήνη Χαρίλα
Στην πορεία της μακρόχρονης ιστορίας της, η Αίγυπτος ταλανίστηκε από την ιμπεριαλιστική μανία διαφόρων κατακτητών.
Στις αρχές του 17ου αιώνα η χώρα βρισκόταν στην κυριαρχία της Υψηλής Πύλης, δηλαδή της Τουρκίας, ενώ στα τέλη του ίδιου αιώνα η παρακμή της τελευταίας παρέδωσε ουσιαστικά την εξουσία στους Μαμελούκους, οι οποίοι σύντομα κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν την εισβολή των Γάλλων και τις συνέπειες της εκστρατείας του Ναπολέοντα Βοναπάρτη που αποσκοπούσε στην προάσπιση του γαλλικού εμπορίου, την παρεμπόδιση της βρετανικής εξάπλωσης και την πρόσβαση αυτής στην Ινδία.
Βασιζόμενος επομένως στη συγκεκριμένη χρονική περίοδο και ξεδιπλώνοντας το νήμα τεσσάρων περίπου δεκαετιών, ο Ζιλμπέρ Σινουέ, στο έργο του «Η Αιγυπτία» που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ψυχογιός και σε μετάφραση της Βασιλικής Κοκκίνου, αφηγείται την ιστορία της Σεχραζάτ, της κόρης ενός πλουσίου Χριστιανού Αιγυπτίου και της σταδιακής εξέλιξής της από μια αθώα νεαρή έφηβη σε μια θαρραλέα γυναίκα που θρήνησε την απώλεια των αγαπημένων της και αναγκάστηκε να παλέψει με όλες της τις δυνάμεις για να προστατεύσει από τη μια πλευρά τον εαυτό της και το παιδί της και από την άλλη να αναστήσει την πατρική περιουσία που καταστράφηκε εξαιτίας του παραλογισμού του πολέμου.
Παραπέμποντας κατά συνέπεια συνειρμικά στη μυθιστορηματική σάγκα του επίσης Αιγυπτίου Νομπελίστα λογοτέχνη Ναγκίμπ Μαχφούζ, ο Σινουέ ιστορεί κατά βάση τη ζωή της Σεχραζάτ, της οικογένειάς της και του Καρίμ, ενός νεαρού που ήταν ο γιος του μουσουλμάνου κηπουρού τους και ο οποίος υπήρξε ο πρώτος άνδρας που ερωτεύτηκε και σημάδεψε την καρδιά της.
Παράλληλα όμως στην πορεία των παραπάνω ηρώων εμπλέκονται και δευτερεύοντα πρόσωπα άλλοτε κρίσιμης και άλλοτε ουδέτερης σημασίας, ενώ η διήγηση προχωρά συνδυαστικά με τα τεκταινόμενα στην πολιτική, οικονομική, κοινωνική και πολιτισμική ζωή της Αιγύπτου. Ο συγγραφέας παραδίδει ως εκ τούτου ένα ιστορικό μυθιστόρημα στο οποίο αναβιώνει μια μακρινή περίοδο που αναγεννιέται χάρη στη λεπτομερή, συστηματική και ενδελεχή έρευνα των ιστορικών πηγών.
Η αφήγηση – αν και μακροσκελής – δεν κουράζει τον αναγνώστη και διατηρεί το ενδιαφέρον του χάρη στην περιγραφή περιστατικών που εντείνουν το σασπένς, αλλά και προθέσεων που ενώ επιβεβαιώνουν τις επιλογές των ηρώων, εντούτοις διαλαλούν μια υποδόρια ψευδαίσθηση και υπονοούν πιθανές ανατροπές που θα αλλάξουν τον ρου των γεγονότων.
Δέον δε είναι να ειπωθεί ότι το κείμενο βασίζεται σε μια ρέουσα γλώσσα, γλαφυρές περιγραφές και ψυχογράφηση των ηρώων συνδυαστικά με τα δεδομένα που προκαλούν τις πράξεις και τις αντιδράσεις τους, ενώ ο δημιουργός αποφεύγει να αναλωθεί σε πλήθη φιλοσοφικών σχολιασμών και αποτυπώνει τις συγγραφικές του σκέψεις μέσα από την αποδοχή, παράδοση ή αντίσταση των ηρώων απέναντι σε ανθρώπους ή καταστάσεις που επιχειρούν να εξουσιάσουν ή να επιβάλλουν τη βούλησή τους, ενάντια σε κάθε ηθική ή εκλογικευμένη αξία.
Η Σεχραζάτ λοιπόν συνδέει τη μοίρα της με τη γη της και την πατρίδα της και όντας «Η Αιγυπτία» θα αναγεννηθεί μέσα από την καταστροφή, ωσάν ο φοίνικας, αποδεικνύοντας ότι υπάρχουν φορές που ακόμα και το αδύνατο μπορεί να είναι δυνατό. Στη συνέχεια του αφηγήματος, στο επόμενο δηλαδή έργο του συγγραφέα με τίτλο «Η κόρη του Νείλου», θα παραδώσει τη σκυτάλη στην κόρη της που θα διαδραματίσει πρωταγωνιστικό ρόλο και θα ανοίξει την αυλαία σε μια νέα ιστορία.
