Γράφει ο Ερμής:

Συνέχεια από 6ο μέρος

Η σύλληψη της ιδέας, το υπόστρωμα έμπνευσης, η στολή του δολοφόνου, καθώς και τα «εγκλήματα» που είχαν διαπράξει τα θύματα και οδήγησαν στη δολοφονία τους, είχαν τόσα κοινά στοιχεία που ήταν αδύνατο για τον αστυνόμο να αγνοήσει την ταύτισή τους, έστω κι αν από τη μια πλευρά είχε να αντιμετωπίσει πραγματικά γεγονότα και από την άλλη μια καλλιτεχνική έκφραση.

Ασφαλώς, μεμονωμένα οι πίνακες δεν καθιστούσαν ενοχοποιητικές αποδείξεις για τον ζωγράφο, αλλά ο αστυνόμος όφειλε να ερευνήσει αν υπήρχε κάποια εμπλοκή ή πιθανή σχέση του με τον δράστη των δολοφονιών.

Τις επόμενες λοιπόν ημέρες έψαξε ενδελεχώς το παρελθόν του Ζαννή, δίχως όμως να καταφέρει να φθάσει σε κάποιο συμπέρασμα. Τόσο οι κινήσεις του, όσο και οι προσωπικές, επαγγελματικές, κοινωνικές και φιλικές επαφές του ήταν υπεράνω υποψίας.

Όλα οδηγούσαν επομένως στο κενό, ώσπου ένα ανώνυμο τηλεφώνημα που κατονόμαζε ανοιχτά τον Ζαννή ως θύτη των εγκλημάτων, ανέτρεψε τα δεδομένα και επιτάχυνε τις εξελίξεις δίνοντας την ευκαιρία στον αστυνόμο να εκδώσει ένταλμα έρευνας και να βρει στο σπίτι του νεαρού ζωγράφου το όπλο που χρησιμοποιούσε ο δολοφόνος και τη μάσκα που φορούσε.

Από εκείνην τη στιγμή δεν υπήρχε πλέον καμιά αμφιβολία, παρόλο που ο Ζαννής φώναζε και διαμαρτυρόταν ότι ήταν αθώος. Τα στοιχεία ήταν όλα εναντίον του και έτσι, με τη σύμφωνη γνώμη ανακριτή και εισαγγελέα, προφυλακίστηκε.

Μέσα σ’ ένα κλάσμα του δευτερολέπτου ο κόσμος του διαλύθηκε. Η καριέρα του καταστράφηκε, οι πίνακές του κατασχέθηκαν ως πρόσθετα αποδεικτικά στοιχεία που θα χρησιμοποιούνταν στη δίκη του και η Κρινιώ ένιωσε την απόλυτη ικανοποίηση, αφού πήρε επιτέλους την εκδίκησή της.

Μια εκδίκηση που της χάρισε ανείπωτη χαρά, παρόλο που προκάλεσε ανεπανόρθωτο κακό στη ζωή ενός ανθρώπου. Οι συνέπειες των πράξεών της που πήγαζαν από το μίσος και τον εγωισμό της, την άφηναν όμως αδιάφορη και της αρκούσε που ο Ζαννής είχε πάρει το μάθημά του και δεν θα την ενοχλούσε ποτέ ξανά.

Δυστυχώς για εκείνη ωστόσο η κατάσταση δεν ήταν αυτή που φανταζόταν. Ο Ζαννής καταδικάστηκε σε εικοσαετή κάθειρξη, αλλά μέσα στη φυλακή είχε άπλετο χρόνο και συνάντησε άλλους κατάδικους που ήταν αρκετά έξυπνοι και υποψιασμένοι για να καταλάβουν τι του είχε συμβεί και ποιος ήταν τελικά αυτός που τον παγίδευσε.

Σύντομα επομένως οι ρόλοι αντιστράφηκαν και ο Ζαννής ποθούσε να δικαιωθεί, να αποδείξει την αθωότητά του και να ξανακερδίσει τη χαμένη ζωή του. Ο πόνος, η ντροπή και οι κακουχίες που είχε υποστεί εξαιτίας της Κρινιώς τον είχαν πρόσκαιρα λυγίσει, αλλά η συνειδητοποίηση της αλήθειας του έδωσε τη δύναμη να διεκδικήσει όσα στερήθηκε.

Ο στόχος του βέβαια δεν ήταν εύκολος και όφειλε να αποδείξει ότι η Κρινιώ ήταν ο άνθρωπος πίσω από τα εγκλήματα που βάραιναν τον ίδιο. Επιπρόσθετα, δεδομένου ότι η ίδια είχε φροντίσει να μην αφήσει πίσω της κανένα ίχνος, η μοναδική λύση ήταν να ομολογήσει και να καλύψει κατ’ αυτόν τον τρόπο όλα τα κενά και τις λεπτομέρειες που είχαν παραβλεφθεί στη δίκη του.

Συνεχίζεται…

Συνταγή της Αμβροσίας: Μαύρα ίχνη

Υλικά:

1 κιλό αρώνια

750 γρ. ζάχαρη

1 μικρό ποτήρι νερό

1 βανίλια

Χυμός από ½ λεμόνι

Εκτέλεση:

Βάζουμε σε μια κατσαρόλα τα αρώνια και τη ζάχαρη και τα αφήνουμε για 2 ώρες. Στη συνέχεια προσθέτουμε το νερό, τη βανίλια και τον χυμό λεμονιού και τα βράζουμε μέχρι να δέσει το γλυκό.