#illusionskiller Γιώργος Παρασκευόπουλος
Αύγουστος. Ο παραδοσιακός μήνας των διακοπών, τουλάχιστον για τους Έλληνες.
Είσαι δεκαπέντε χρονών και όπως κάθε Αύγουστο, ακολουθείς τους γονείς σου στις διακοπές.
Βρίσκεσαι σε εκείνο το παράξενο ηλικιακό φάσμα, όπου είσαι κάτι μεταξύ αγοριού και άνδρα. Τα πάντα αλλάζουν γύρω σου με ταχύτητα φωτός.
Κυρίως όμως, αλλάζει ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβάνεσαι τον κόσμο γύρω σου!
Ανακαλύπτεις και μαθαίνεις ολοένα και περισσότερα πράγματα για το κορμί σου, όπως μύες που δεν ήξερες πως είχες, λειτουργίες που δε φανταζόσουν πως υπήρχαν και αντιδράσεις που αγνοούσες πλήρως την ύπαρξη τους!!
Όπως εκείνη την ημέρα που σας επισκέφθηκε η θεία και ανακάλυψες πως η θέα του πλούσιου στήθους της που στριμώχνεται κάτω από το στηθόδεσμο, προκαλεί συγκεκριμένη αντίδραση στο κορμί σου!
Αντίδραση τέτοιας έντασης, που σε δυσκολεύει στο περπάτημα!
Αυτό το καλοκαίρι λοιπόν, που πας με τους γονείς σου στο χωριό της γιαγιάς σου στη Μεσσηνιακή Μάνη, στο αγαπημένο σου χωριό.
Περιμένεις πως και πως τις ημερήσιες εξορμήσεις στις παραλίες για να πάρεις μάτι τις αλλοδαπές λουόμενες, οι οποίες ακολουθώντας τη τάση της εποχής, κάνουν το μπάνιο τους στη θάλασσα γυμνές!
Θα ήθελες να κάτσεις με τις ώρες στη παραλία, αλλά οι γονείς σου έχουν άλλα σχέδια. Κατά κανόνα, ύστερα από τρεις – τεσσερις ώρες τα μαζεύετε και γυρνάτε στο χωριό, που βρίσκεται στα ορεινά.
Στο Ταΰγετο..
Το λατρεύεις αυτό το μέρος!
Πνιγμένο στο πράσινο και, ουσιαστικά ανέγγιχτο από το χρόνο, το χωριό αυτό διατηρεί την αυθεντικότητα και γραφικότητα του.
Επίσης, με τα παιδιά του χωριού έχετε “δέσει”. Κάνετε καλή παρέα..
Τα μεσημέρια μετά τη θάλασσα και αφού έχεις φάει με τους γονείς σου, αντί να ξαπλώσεις για μεσημεριανό ύπνο, βρίσκεις τους ντόπιους φίλους σου και παίρνετε τους δρόμους!
Για την ακρίβεια, παίρνετε τα χωράφια και τις ρούγες!
Γυρνάτε ανάμεσα σε θάμνους και δέντρα, αδιαφορώντας για τις διάφορες γρατζουνιές και τρώτε σύκα κατευθείαν από τις συκιές!
Τρως τόσα πολλά σύκα, που το νύχι του αντίχειρα σου πληγιάζει από το πολύ ξεφλούδισμα!
Η ζέστη του μεσημεριού δε σας επηρεάζει, μιάς και σας προστατεύουν οι παχιές σκιές της οργιώδους βλάστησης!
Εκεί όμως που σας αρέσει περισσότερο να καταλήγουν οι μεσημεριανές σας βόλτες, είναι σε μία πηγή, με νερό που έρχεται κατευθείαν από τις πηγές του βουνού!
Πίνετε κατευθείαν από τη πηγή και απολαμβάνετε τη δροσιά και πλούσια γεύση του!
Τα ντόπια παιδιά σου λένε πως η πηγή υπάρχει από την αρχαιότητα.
Παρατηρείς καλύτερα και βλέπεις το μάρμαρο που περιβάλλει τη πηγή.
Να είναι άραγε αρχαίο;! Ποιός ξέρει;
Ο 15άρης έφηβος εαυτός σου θέλει διακαώς να το πιστέψει! Το πιστεύεις! Έτσι είναι!! Αρχαία είναι η πηγή!
Πίνεις νερό από μία πηγή που ανακουφίζει τη δίψα των ντόπιων εδώ και χιλιάδες χρόνια!
Καμιά φορά σου αρέσει να πηγαίνεις μονάχος σου μέχρι εκεί και να χαζεύεις τη πηγή, αναρωτώμενος πόσους και πόσους ανθρώπους να έχει ξεδιψάσει στις χιλιετίες ύπαρξης της!
Κάπως έτσι, με εξορμήσεις στις ανεπανάληπτες παραλίες της Μεσσηνίας, μάτι στις καλλίγραμες τουρίστριες και βόλτες με τους φίλους στο ορεινό πανέμορφο χωριό, περνούν οι μέρες και οι διακοπές πλησιάζουν προς το τέλος.
Έχεις ακόμα λίγες μέρες μέχρι να φύγετε.
Εκείνο το πρωινό είναι λίγο περίεργο.
Ξυπνάς και νιώθεις μία ψύχρα.
Κοιτάς από το παράθυρο και βλέπεις βαριά σύννεφα να σκεπάζουν τον ορίζοντα!
Έχει βρέξει αποβραδίς και τα πάντα έξω είναι υγρά. Δε θα πάτε θάλασσα σήμερα, μιάς και θα ξαναβρέξει.
Δε σε πολυνοιάζει. Βγαίνεις έξω να συναντήσεις τις παρέες σου.
Τα ντόπια παιδιά είναι στεναχωρημένα με τη βροχή. Τους προκαλεί διάφορα προβλήματα με τις καλλιέργειες της οικογενείας τους και άλλα τέτοια.
Δε μπορείς να συμμεριστείς τη στεναχώρια τους, μιάς και εσύ βρίσκεις το βροχερό τοπίο πανέμορφο!!
Το ούτως ή άλλως όμορφο και γραφικό χωριό, έγινε ακόμα πιό γραφικό με τη βροχή!
Αγνοείς τις εκκλήσεις των γονιών σου να μείνεις μέσα λόγω βροχής και περιφέρεσαι μόνος στα τριγύρω αλώνια του χωριού!
Χωρίς να το πολυκαταλάβεις, τα βήματα σου σε έχουν οδηγήσει σε ένα χωράφι που το έχεις επισκεφτεί μία μόνο φορά.
Είναι στην άκρη του χωριού, στο χείλος μίας χαράδρας και από εκεί έχεις πανοραμική θέα του βουνού! Του Ταΰγετου!!
Αράζεις εκεί και κάθεσαι αναπαυτικά σε ένα άνετο φαρδύ βράχο και χαζεύεις εκστασιασμένος!
Σε συνεπαίρνει το θέαμα των νεφών που σκεπάζουν το βουνό και που πιό χαμηλά γλείφουν τους πρόποδες του.
Χαζεύεις την όψη των μακρινών αστραπών και απολαμβάνεις τον ήχο τους που φτάνει καθυστερημένα, αλλά τόσο μα τόσο όμορφος!
Οι χαράδρες του τεράστιου βουνού λειτουργούν ως ηχεία και ενισχύουν την καταπληκτική αίσθηση!
Το πανηγύρι των αισθήσεων ενισχύεται και από τις μυρωδιές της φύσης που σε περιβάλλει.
Χωρίς να το καταλάβεις, στο οπτικό σου πεδίο βρίσκεται μόνο το βουνο και τα νέφη του.
Τίποτα το “σύγχρονο” δεν υπάρχει στο πλάνο.
Όπως, αυτοκίνητα, κεραίες τηλεόρασης, ιπτάμενα μέσα κλπ.
Ούτε ακούγεται, έστω από μακριά, κάποιο ραδιόφωνο!
Για μια στιγμή, νιώθεις πως βρίσκεσαι στην αρχαία Ελλάδα! Νιώθεις όπως ακριβώς οι άνθρωποι πριν χιλιάδες χρόνια στο ίδιο μέρος!
Κάθεσαι για πολύ ώρα εκεί, απολαμβάνοντας το τοπίο και την αίσθηση!
Κάποτε έρχεται η ώρα να φύγεις. Είναι πλέον απόγευμα και η παρέα σου θα έχει αρχίσει να μαζεύεται στη πλατεία. Πας να τους βρεις.
Κάνεις μία σκέψη.
Δε θα πας από το κεντρικό δρόμο! Θα πάς μέσα από τα χωράφια! Θα αποφύγεις να έρθεις σε επαφή με κάτι σύγχρονο, όπως αυτοκίνητο ή μηχανάκι!
Θα πας μέσα από τα χωράφια στην αρχαία πηγή για να ξεδιψάσεις! Θα νιώσεις λίγο ακόμα αρχαίος!
Περίπου είκοσι λεπτά αργότερα, φτάνεις στη πλατεία.
Οι φίλοι σου σε ρωτούν γιατί δείχνεις τόσο χαρούμενος μια τέτοια βροχερή μέρα που σου στέρησε το μπάνιο στη θάλασσα.
Αλλάζεις θέμα και κάνετε κάτι άλλο.
Δε θες να τους εξηγήσεις.
Το κρατάς για τον εαυτό σου..
