#illusionskiller Γιώργος Παρασκευόπουλος
Δύσκολη η σημερινή μέρα. Χωρίς καλά καλά να το καταλάβεις μαζεύτηκαν πολλές δουλειές οι οποίες πρέπει να διεκπεραιωθούν εντός της ημέρας, πράγμα που δε θα ήταν πρόβλημα αν, εκτός των άλλων, δεν έβρεχε!..
Το αποφασίζεις και κατεβαίνεις στο Κέντρο με το αμάξι. Δε πας με τη μηχανή, γιατί ο συνδυασμός μηχανή + βροχή δε σε βολεύει καθόλου, μα καθόλου!
Ξεκινάς από νωρίς το πρωί προς το κέντρο. Νωρίς για να βρεις εύκολα χώρο στάθμευσης να αφήσεις το αυτοκίνητο και να το κάνεις με τα πόδια για να κάνεις τις δουλειές γύρω γύρω στο Κέντρο της Αθήνας.
Οι βροχερές μέρες σου αρέσουν. Ακόμα και αν πρέπει να βγεις για δουλειά. Το ιδανικό θα ήταν να είσαι στη ζεστασιά του σπιτιού σου, απολαμβάνοντας ένα ζεστό ρόφημα, αλλά η δουλειά προηγείται.
Άσε που σου αρέσει να οδηγείς με το αμάξι στη βροχή. Ένα απωθημένο από την εποχή που δεν είχες αυτοκίνητο και αναγκαζόσουν, βρέξει χιονίσει, να παίρνεις τη μηχανή τρώγοντας τα στοιχεία της φύσης στο κεφάλι.
Τώρα απολαμβάνεις το προνόμιο του να βρέχει, αλλά εσύ να μετακινείσαι υπό τη προστασία του αυτοκινήτου σου..
Φτάνεις νωρίς στο Κέντρο, όπως το είχες υπολογίσει και βρίσκεις εύκολα πάρκινγκ.
Η βροχή στο μεταξύ έχει κόψει. Μιά δυναμώνει, μια σταματά. Τώρα έχει σταματήσει και στον αέρα ίπτανται σταγονίδια, ίσα για την υγρασία.
Παίρνεις παραμάσχαλα το χαρτοφύλακα σου και μία ομπρέλα που έχεις μόνιμα στο αμάξι, just in case και ξεκινάς φουριόζος για τις δουλειές σου.
Είσαι βαθύτατα ικανοποιημένος που δεν έφαγες καθόλου χρόνο στην αναζήτηση πάρκινγκ. Τώρα το μόνο που θέλεις είναι να κρατήσει η ανάπαυλα της βροχής τουλάχιστον για όση ώρα θα τρέχεις για τις δουλειές.
Ο καιρός σου κάνει τη χάρη, σχεδόν. Μία ψιλή βροχή που κρατά ίσα ένα πεντάλεπτο δεν αρκεί για να σε ταλαιπωρήσει. Καλά καλά ούτε την ομπρέλα σου δεν άνοιξες.
Θα’χει περάσει περίπου μία ώρα, όταν έχεις ολοκληρώσει το σύνολο των δουλειών σου, όταν παίρνεις το δρόμο προς το τελευταίο σου προορισμό.
Πρόκειται για το κεντρικό Κτήριο της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος, στην οδό Αιόλου.
Για να φτάσεις στη κεντρική είσοδο, πρέπει να διασχίσεις το σημείο όπου η Αιόλου γίνεται πεζόδρομος.
Προχωράς βιαστικός, με το κεφάλι σκυμμένο, με ενισχυμένη τη βεβαιότητα σου πως τελικά θα προλάβεις να κάνεις και αυτή τη τελευταία δουλειά και να γυρίσεις στο αμάξι, προτού ξαναδυναμώσει η βροχή.
Ξαφνικά, εκεί που με μεγάλες δρασκελιές καταπίνεις την απόσταση μέχρι το μεγάλο νεοκλασικό κτίριο της Εθνικής Τράπεζας, με την άκρη του ματιού σου βλέπεις κάτι γνώριμο.
Βλέπεις τα αρχαία που εδώ και πολλά χρόνια έχουν ανασκαφεί και βρίσκονται εκτεθειμένα στην Αιόλου.
Τα προσπερνάς βιαστικά, αλλά κάτι σε κάνει να επιβραδύνεις το βήμα σου. Κάτι ασαφές στην αρχή..
Τελικά σταματάς και στέκεσαι. Γυρνάς και κοιτάς προς τα αρχαία.
Μα τι είναι αυτό που σου τράβηξε τη προσοχή, σε σημείο που, παρά τη βιασύνη σου, να σταθείς;!
Ένα τούβλο! Ένα τούβλο που λόγω της υγρασίας γυαλίζει και “χτυπά” στο μάτι.
Ε και;! Πολλά τούβλα στον αρχαιολογικό τούτο τόπο γυαλίζουν λόγω της βροχής.
Τα παρατηρείς όλα, ή τέλος πάντων, σχεδόν όλα..
Κάπου εκεί υπάρχει μία πινακίδα από την Αρχαιολογική Υπηρεσία που δίνει πληροφορίες σχετικά με το χώρο.
Όμως εσένα οι πληροφορίες σου είναι, εκείνη τη στιγμή, απόλυτα αδιάφορες!
Άλλο σε ενδιαφέρει!
Εσένα σε ενδιαφέρει ο άνθρωπος που έβαλε εκείνο το γυαλιστερό τούβλο στη θέση του!
Εκείνος ο ανώνυμος μάστορας, τόσες χιλιάδες χρόνια πριν!
Ένας ασήμαντος άνθρωπος, πιθανότατα μεροκαματιάρης, που ο εργολάβος της αρχαίας εκείνης εποχής τον προσέλαβε ως χτίστη!
Στα ιστορικά βιβλία και εγχειρίδια διαβάζουμε για τα μεγάλα ονόματα της εποχής. Για τους πολιτικούς και άλλους αρχαίους μεγαλοπαράγοντες, που σκέφτηκαν και δρομολόγησαν το αρχαίο αυτό κατασκευαστικό project, τους εργολάβους της εποχής που έβαλαν τα κονέ τους προκειμένου να πάρουν τη δουλειά, ακόμα και για τις λοβιτούρες έχουμε διαβάσει και τους ανταγωνισμούς που γίνονταν τότε, προκειμένου κάποιος να πάρει τη δουλειά, αφήνοντας τον ανταγωνισμό στην απόξω!
Τώρα, στο σήμερα, στέκεσαι στα κάγκελα που προστατεύουν το χώρο και χαζεύεις τα τούβλα που απαρτίζουν τους τοίχους και άλλες αρχαίες οικοδομικές κατασκευές που βρίσκονται στο χώρο!
Αναρωτιέσαι αν ο ανώνυμος αυτός εργάτης που με τους συναδέλφους του, επίσης άσιμους χτίστες της εποχής, μετά τη δουλειά πήγαν για να ξεσκάσουν σε κανά ντόπιο αρχαίο ταβερνάκι!
Αν γυρνώντας αργότερα στο σπίτι του άκουσε τη γκρίνια της γυναίκας του, για το πόσους οβολούς ξόδεψε για να γλεντοκοπά με τους φίλους του, ενώ το παιδί θέλει καινούργια χλαμύδα!
Τον κάνεις εικόνα το βράδυ να πλαγιάζει να κοιμηθεί, γιατί αύριο θα είναι δύσκολη μέρα, μιάς και ο εργολάβος έχει deadline να σηκώσει το τείχος και πρέπει να γίνει σωστή δουλειά. Να μπουν σωστά τα τούβλα στη θέση τους!
Τον φαντάζεσαι να κλείνει τα μάτια του και να ονειρεύεται την ημέρα που και αυτός θα γίνει εργολάβος και θα έχει υπό τη δούλεψη του χτίστες και μαστόρους!
Ποιός να του το έλεγε πως αυτή η φαινομενικά ασήμαντη δουλειά του, το χτίσιμο ενός τοίχου, θα έμενε στην αιωνιότητα. Πως το τούβλο που έπιασε με τα χέρια του έχει και τις δικές του δονήσεις. Τη δική του ενέργεια!
Είσαι βυθισμένος στις σκέψεις σου, όταν αντιλαμβάνεσαι πως η βροχή δυνάμωσε. Δε πειράζει! Στέκεσαι ακόμα λίγο και ταξιδεύεις με τη σκέψη σου στο τότε!
Λίγα δευτερόλεπτα μετά, το παίρνεις απόφαση και συνεχίζεις το δρόμο σου.
Η βροχή έχει δυναμώσει για τα καλά, αλλά δε σε ενδιαφέρει. Νιώθεις πως εκείνος ο αρχαίος οικοδόμος, σα να είναι εκεί και να επιθεωρεί το έργο του.
Αρκετή ώρα αργότερα, βρίσκεσαι στο αμάξι σου και επιστρέφεις σπίτι.
Νιώθεις την ηχώ από το βάθος των αιώνων να αντιλαλεί..
