#illusionskiller Γιώργος Παρασκευόπουλος
“Για κοίτα τον! Πέτυχε ο μπαγάσας!”
Ο φίλος σου, ο Γιάννης, σου δείχνει στη τηλεόραση γνωστό παράγοντα της ελληνικής τηλεοπτικής πραγματικότητας, που δραστηριοποιείται στο είδος από τις απαρχές της τηλεόρασης στην Ελλάδα τη δεκαετία του 1960 και συμμετείχε ενεργά και στην άνοιξη της ιδιωτικής τηλεόρασης στην Ελλάδα.
Ο “επιτυχημένος” είναι από τους παλιούς και γνωστούς στη συγκεκριμένη πιάτσα.
Γυρνάς και κοιτάς το φίλο σου με έκδηλη απορία.
Μα φυσικά και έχει πετύχει! Τόσα εκατομμύρια έχει κονομήσει τόσα χρόνια που “παίζει μπαλίτσα” στα κανάλια.
Μα όχι! Ο Γιάννης έχοντας πληρέστερη εικόνα και καλύτερη αντίληψη από εσένα, σε πληροφορεί πως η επιτυχία δε μετριέται με το ύψος του τραπεζικού λογαριασμού.
Ο συγκεκριμένος τηλεοπτικός παράγων θεωρείται επιτυχημένος, σύμφωνα με το Γιάννη, γιατί έχει γενικά μια αντίστοιχη ζωή και ένα αντίστοιχο οικογενειακό και οικιακό περιβάλλον.
Έχει δεμένη και αγαπημένη οικογένεια, τα παιδιά του έχουν πάρει επίσης το δρόμο της επαγγελματικής καταξίωσης, σε διαφορετικούς χώρους και όχι στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και εσχάτως μπήκε και ένα χαριτωμένο και πανέμορφο κερασάκι στην επιτυχημένη του τούρτα!
Απέκτησε εγγονάκι!
Όλα αυτά, λίγο πριν τα εξήντα του χρόνια!
Όλα αυτά, χωρίς να έχει ακουστεί ο παραμικρός κακός ψίθυρος για πάρτη του, όπως σεξουαλική παρενόχληση, οικονομική ατασθαλία και άλλα τέτοια που έχουμε συνηθίσει να ακούμε κατά καιρούς από το συγκεκριμένο χώρο!
Άρα, η επιτυχία του συγκεκριμένου είναι ξεκάθαρη!
Άσε που είναι γνωστό πως προστατεύει και δίνει ευκαιρίες σε νέους να αναδείξουν τα ταλέντα τους και να ανοίξουν τα φτερά τους κάνοντας και αυτοί καριέρα!
Σου κάνει εντύπωση η άποψη αυτή του φίλου σου του Γιάννη, που αν και μια εικοσαετία μεγαλύτερος σου, τον θεωρείς και είναι φίλος σου.
Εσύ είσαι τότε, λίγο πάνω από τα είκοσι..
Ακόμα όμως μεγαλύτερη εντύπωση σου κάνει, όταν ψάχνεις και μαθαίνεις για τη πορεία του συγκεκριμένου, επιτυχημένου στη ζωή, ανθρώπου.
Ξεκίνησε από πολύ μικρός, από μια φτωχή οικογένεια, που είχε περιορισμένους πόρους, οικονομικούς και ανθρώπινους! Με άλλα λόγια, η οικογένεια του δεν είχε γνωριμίες για να προωθήσει το τέκνο της. Δεν είχε αυτό που λέμε, “άκρες”..
Μόνος του όμως, από μικρό παιδί και παρακινούμενος από το μεράκι του, βήμα βήμα κέρδισε την εμπιστοσύνη των τότε παραγόντων της εποχής και έχτισε σιγά σιγά, το επαγγελματικό του όνομα και προφίλ.
Αργότερα η ζωή τον έστειλε σε άλλες χώρες. Πέρασε τεράστιες δυσκολίες και ήρθε αντιμέτωπος με διάφορες οικονομικές καταστροφές. αλλά τελικά στάθηκε στα πόδια του..
Τον παρακολουθείς πολλές φορές να δηλώνει την ευγνωμοσύνη του για το γεγονός πως στη ζωή του βρέθηκαν άνθρωποι που τον στήριξαν στα πρώτα του βήματα και του άνοιξαν πόρτες.
Από αυτόν άκουσες πρώτη φορά την άποψη πως “δεν υπάρχουν αυτοδημιούργητοι. Υπάρχουν αυτοί που μας στηρίζουν ακόμα και όταν κάνουμε λάθη”.
Μία άποψη με την οποία ταυτίστηκες..
Μέχρι που ήρθε εκείνη η ημέρα..
Μία μέρα που κάνεις το λάθος να ανοίξεις συζήτηση περί επιτυχίας με ένα άτομο που από καιρό έχεις καταλάβει πως είναι αυτό που άνετα χαρακτηρίζεται “ανθρώπινο ναυάγιο”.
Ένα άτομο που η τοξικότητα εντός του μεταφράζεται σε απανωτά και ποικίλα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζει κάθε μέρα, όλη μέρα.
Αυτά τα προβλήματα που οι επιστήμονες λένε “ψυχοσωματικά”..
Αυτό λοιπόν το ανθρώπινο συντρίμμι, λέει και επιμένει πως για να πετύχει κάποιος πρέπει να είναι ρουφιάνος!
Μόνο έτσι μπορεί να πετύχει κάποιος στη ζωή του, σύμφωνα με το ναυάγιο!!
Τι κι αν προσπαθείς να ανοίξεις και να κάνεις κουβέντα χρησιμοποιώντας λογικά επιχειρήματα!
Τι κι αν επισημαίνεις πως η συγκεκριμένη άποψη είναι προσβλητική για όσους παλεύουν νυχθημερόν για να τα καταφέρουν και δε γουστάρουν, προφανώς, να χαρακτηρίζονται ρουφιάνοι, μόνο και μόνο γιατί αυτό το ανθρώπινο ναυάγιο έχει πάρει αγκαλιά την ηττοπάθεια!
Το ναυάγιο, όπως γενικά συμβαίνει με τα ναυάγια, έχει πακτωθεί στη συγκεκριμένη θέση και δε μετακινείται με τίποτα!
Ξαφνικά κάτι σε τρομάζει και σταματάς τη συζήτηση!
Είναι η υπενθύμιση πως “όταν χορεύεις με το Διάβολο, δεν αλλάζει ο Διάολος! Εσύ αλλάζεις!!”
Όταν λοιπόν προσπαθείς να κάνεις συζήτηση με το ηττοπαθές και τοξικό ναυάγιο, κινδυνεύεις να σου μεταδώσει τη τοξικότητα του!
Κινδυνεύεις να σε παρασύρει στα σκοτάδια και το βούρκο της ύπαρξης του. Εκεί δηλαδή που έχει αράξει αυτό το ανθρώπινο ναυάγιο, μιάς και είναι τόσο βολικά εκεί!
Θυμάσαι πως πάντα είναι πολύ πιό εύκολο να κατηγορείς τους άλλους για την αποτυχία σου στη ζωή, παρά να σκύψεις εντός σου και να κάνεις την, επίπονη, αυτοκριτική σου..
Αυτοί που το κάνουν αυτό, είναι ανθρωποι που συνήθως έχουν εξοκείλει. αλλά ναυάγια δεν είναι!
Κάνουν την αυτοκριτική τους και επανέρχονται δριμύτεροι..
Κλείνεις τη συζήτηση και αφήνεις το ναυάγιο στα σκοτάδια του.
Στρέφεσαι προς το φως και ατενίζεις με αισιοδοξία.
Η μέρα είναι όμορφη και φωτεινή.
Ακόμα και όταν έχει σύννεφα..
