#illusuonskiller Γιώργος Παρασκευόπουλος
Είναι αργά το απόγευμα και έχεις ολοκληρώσει το σχεδιασμό για την επόμενη μέρα.
Έχεις οργανώσει τη δουλειά σου για την επόμενη μέρα, για το πως και ποιές ώρες θα πας στους προορισμούς που πρέπει.
Επίσης, έχεις κανονίσει να πας για ψώνια και αργότερα να πεταχτείς από το μάστορα να σου κάνει ένα μερεμέτι στο αμάξι. Τίποτα σπουδαίο. Μια μικρή περιποίηση στο χρώμα του αμαξώματος..
Αράζεις στο καναπέ ικανοποιημένος με τις αυριανές δουλειές που έχεις να κάνεις.
Δουλειές που θα σου αποφέρουν ένα ικανοποιητικό ποσό, με το οποίο ευελπιστείς να βελτιώσεις λίγο περισσότερο το ήδη ικανοποιητικό σου βιοτικό επίπεδο..
Πιάνεις τον εαυτό σου να αγχώνεται σε αυτό το θέμα.
Στην αέναη βελτίωση του βιοτικού σου επιπέδου.
Όσο και να ζεις σε όμορφα σπίτια και σε όμορφες περιοχές και να οδηγείς όλο και καλύτερα αυτοκίνητα και να ντύνεσαι με όλο και καλύτερα ρούχα, πάντα επιδιώκεις, ύστερα από μια μικρή σχετικά ανάπαυλα, να βελτιώσεις τα πάρα πάνω στοιχεία.
Το αποτέλεσμα συνήθως σε δικαιώνει, αν και πολλές φορές αυτοπαγιδεύεσαι σε αυτή καθαυτή σου τη διαρκή προσπάθεια για βελτίωση, με αποτέλεσμα να σου προκαλείται άγχος.
Βλέπεις, το υψηλό βιοτικό επίπεδο συνεπάγεται και αντίστοιχο κόστος συντήρησης του συγκεκριμένου επιπέδου, με αντίστοιχο άγχος..
Ας είναι όμως. Αν μη τι άλλο, απολαμβάνεις τα αποτελέσματα των κόπων σου.
Η επόμενη μέρα έρχεται και ο χθεσινοβραδινός σχεδιασμός λειτουργεί όπως το περίμενες!
Οι δουλειές γίνονται και επιστρέφεις στο σπίτι σου αρκετά νωρίς για να κάνεις και τις επόμενες δουλειές.
Τα ψώνια που θέλεις και το πέρασμα από το μάστορα για το αμάξι σου..
Μερικές ώρες αργότερα και βρίσκεσαι στο απαστράπτον, φρεσκογυαλισμένο αυτοκίνητο σου στο δρόμο οριστικής επιστροφής, για απόψε, στο σπίτι σου.
Είναι πλέον σούρουπο, ο κόσμος επιστρέφει στα σπίτια του και η κίνηση στους δρόμους είναι αυξημένη.
Δε βιάζεσαι, ούτε αγχώνεσαι. Έτσι κι αλλιώς έγιναν όλες οι δουλειές σου και το να φτάσεις στο σπίτι σου δέκα λεπτά αργότερα, λόγω κίνησης, δε χάλασε ο κόσμος.
Είσαι στο φανάρι και περιμένεις να ανοίξει.
Τη προσοχή σου τραβάει μια μικρή παρέα, αποτελούμενη από τρεις ανθρώπους.
Αμέσως καταλαβαίνεις πως προκειται για μετανάστες από κάποια χώρα της άπω ανατολής.
Πακιστάν, ή ίσως Μπαγκλαντές..
Προφανώς έχουν σχολάσει από κάποια από τις πολλές βιοτεχνίες και διάφορες επιχειρήσεις που βρίθουν πέριξ του Κηφισού.
Δε μπορείς να είσαι σίγουρος για την ηλικία τους, μιάς και αυτοί οι άνθρωποι είναι ταλαιπωρημένοι και συνήθως δείχνουν μεγαλύτεροι από τη πραγματική τους ηλικία.
Δε πρέπει όμως να είναι πάνω από εικοσιπέντε με τριάντα χρονών.
Τους κοιτάς. Τους παρατηρείς..
Σου κάνει εντύπωση η ευμάρεια που εκπέμπουν!
Έχουν και οι τρεις έναν αέρα και μια θετικότητα στις φυσιογνωμίες τους, λες και δεν επιστρέφουν από τις χαμαλίδικες δουλειές τους, που κατά κανόνα κάνουν αυτοί ο άνθρωποι, αλλά από κάποιο country club!
Λες και το σπίτι τους που επιστρέφουν τώρα, είναι κάποιο πολυτελές ρετιρέ στο Διόνυσο και όχι κάποιο υγρό και μουχλιασμένο υπόγειο, που κατά κανόνα ζουν αυτοί οι άνθρωποι, μαζί με καμιά δεκαριά άλλους ομοεθνείς τους!
Τους βλέπεις να περπατουν και να καλαμπουρίζουν μεταξύ τους, σα να έχουν όλα τους τα προβλήματα λυμένα!
Τους κοιτάς και σχεδόν γοητεύεσαι από αυτό που εκπέμπουν!
Ταυτόχρονα όμως, θυμάσαι πως το σύνολο αυτών των ανθρώπων που συναντάς τυχαία στους δρόμους, συνήθως στα φανάρια, κάτι αντίστοιχο εκπέμπουν!
Ευμάρεια!..
Το φανάρι ανοίγει και η κόρνα του πίσω αυτοκινήτου σε βγάζει από τις σκέψεις σου.
Σηκώνεις το χέρι σου σε ένδειξη απολογίας, βάζεις βιαστικά ταχύτητα και πατώντας γκάζι απομακρύνεσαι..
Στο δρόμο, την ώρα που οδηγείς και κατευθύνεσαι προς το σπίτι σου, πλάθεις με τη φαντασία σου την εξέλιξη της βραδιάς για τη παρέα των τριών μεταναστών που είδες πριν λίγο.
Τους κάνεις εικόνα να φτάνουν στο φτωχικό κατάλυμα που είναι το σπίτι τους. Να χαιρετούν τους άλλους που μένουν μαζί τους.
Να αράζουν και να τρώνε εδέσματα της Πατρίδας τους που παρασκεύασαν στη φτωχική τους κουζίνα.
Ίσως να παίζει και σε κάποια τηλεόραση με ιντερνετική ή δορυφορική σύνδεση κάποιο κανάλι του τόπου τους.
Τους φαντάζεσαι να τραγουδούν τραγούδια δικά τους και να ανταλλάσουν νέα των οικογενειών τους και των φίλων τους.
Τρανταχτά γέλια θα ακούγονται από το σπίτι τους. Γέλια και άλλα καλαμπούρια και άλλα γέλια..
Ίσως πριν φτάσουν σπίτι τους να κάνουν μία στάση για τηλέφωνο, ή για να στείλουν λίγα χρήματα στους δικούς τους.
Στο τέλος της βραδιάς, αποκαμωμένοι θα γείρουν στα ταπεινά τους στρώματα και θα κοιμηθούν, γιατί αύριο θα ξεκινήσει μια καινούργια μέρα.
Δείχνουν και μάλλον είναι ευτυχισμένοι, γιατί είναι ικανοποιημένοι με αυτά που έχουν.
Αυτά που έχουν, για τα δικά σου μάτια μπορεί να είναι ελάχιστα.
Για αυτούς όμως, είναι πολλαπλάσια από αυτά που είχαν!
Βγαίνεις από τις σκέψεις σου, γιατί ο ουρανός είναι μαύρος από τα βαριά σύννεφα που μαζεύονται.
Θα βρέξει!
Πατάς το γκάζι, τώρα που ο δρόμος είναι ανοιχτός και δεν έχει κίνηση, για να προλάβεις να φτάσεις σπίτι σου πριν αρχίσει να βρέχει, πάνω που γυάλισες το αμάξι!
Να προλάβεις τουλάχιστον, να το βάλεις στο στεγασμένο χώρο στάθμευσης πριν βραχεί!
Θυμάσαι ξανά τους αλλοδαπούς που είδες πριν λίγα λεπτά.
Το πόδι σου σηκώνεται ελαφρώς από το γκάζι και το αμάξι κόβει ταχύτητα.
Δε πειράζει και αν βραχεί!
Θα στεγνώσει!..
