Γράφει ο Ερμής:

Συνέχεια από 3ο μέρος

Και τα χρόνια πέρασαν. Κύλησαν σαν το νερό που προσπερνά και καταλήγει στη θάλασσα και όλα γύρω του άλλαξαν. Γάμοι, γεννήσεις, βαφτίσεις, κηδείες, μετακομίσεις… Άνθρωποι που ήρθαν και άνθρωποι που έφυγαν…

Μόνο η δική του καθημερινότητα παρέμεινε ίδια. Μουντή, μονότονη, άχαρη, αφόρητη.

Ο πατέρας του πέθανε ύστερα από δυο χρόνια μέσα στη φυλακή, ενώ η αδελφή του κατάφερε σύντομα και με πολύ κόπο να χτίσει ένα ευοίωνο μέλλον για εκείνη και την οικογένειά της και να δημιουργήσει ένα ευτυχισμένο σπιτικό στο εξωτερικό, διαγράφοντας το παρελθόν και διατηρώντας αποστάσεις από τον Αγάθωνα και τη μητέρα τους. Η επικοινωνία τους περιορίστηκε σε δυο ετήσιες επιστολές, Χριστούγεννα και Πάσχα, που αποστέλλονταν περισσότερο από υποχρέωση παρά από αγάπη ή ενδιαφέρον.

Όσον αφορά τη μητέρα του Αγάθωνα, εκείνη γκρίνιαζε πλέον ασταμάτητα, αφού ήταν πεπεισμένη ότι το μεγαλύτερο και μοναδικό πιθανότατα – κατά την κρίση της –θύμα της ιστορίας ήταν η ίδια.

Και ο Αγάθωνας βούλιαζε όλο και βαθύτερα στην απελπισία και τη σιωπή.

Τη σιωπή που λάτρεψε και πόθησε όσο τίποτα άλλο στον κόσμο και κατάφερε να απολαύσει, όταν διένυε την έκτη δεκαετία της ύπαρξής του και η μητέρα του έφυγε για να συναντήσει τον πατέρα του.

Μαζί με τη σιωπή, ο Αγάθωνας απέκτησε επιτέλους την ελευθερία του, αλλά ήταν πλέον πολύ αργά.

Πολύ αργά για να ονειρευτεί, να ελπίσει ή να προσπαθήσει να ξαναβρεί την επιθυμία της εμπειρίας και της χαράς.

Ύστερα από όλα όσα είχαν συμβεί, του ήταν αδύνατο να πιστέψει ότι υπήρχε έστω και η πιθανότητα να χαμογελάσει ξανά ή να νιώσει γαλήνη.

Έτσι συνέχισε με τη ρουτίνα που είχε υιοθετήσει τα προηγούμενα χρόνια. Με τους μοναχικούς του περιπάτους, τα βιβλία του, τη μουσική και την αποφυγή οποιασδήποτε περιττής επαφής με άλλους ανθρώπους.

Η στάση του ενδυνάμωσε τη φήμη του ως ιδιότροπου και γκρινιάρη και ποτέ κανείς δεν συνειδητοποίησε ότι ο Αγάθωνας ήταν απλώς ένα πλάσμα που γεννήθηκε για να βοηθήσει κάποιους άλλους να ζήσουν………..

ΤΕΛΟΣ

Συνταγή της Αμβροσίας: Χαμένη ευτυχία

Υλικά:

1 κιλό φράουλες

½ ποτ. κρ. ζάχαρη

2 λίτρα κουαντρό

½ φλ.καθαρό οινόπνευμα ποτοποίας

Εκτέλεση:

Πλένουμε και καθαρίζουμε τις φράουλες. Αδειάζουμε όλα τα υλικά σ’ ένα μεγάλο βάζο, που κλείνει αεροστεγώς. Φυλάμε το βάζο σε σκιερό σημείο και ανακινούμε το περιεχόμενο δυο – τρεις φορές ημερησίως, για έναν μήνα. Στραγγίζουμε σ’ ένα τουλπάνι το ποτό και το αδειάζουμε σε κρυστάλλινη μποτίλια.