Γράφει ο Ερμής:

Συνέχεια από 1ο μέρος

Η μορφή της Ανσελίνας τρόμαζε τον Πρόεδρο από την παιδική του ηλικία και, παρόλο που είχε μεγαλώσει, δεν ήταν λίγες οι φορές που ξυπνούσε κατά τη διάρκεια της νύχτας έχοντας δει σε εφιάλτη τα κοκαλιάρικα δάχτυλά της με τα μακριά νύχια να τον αρπάζουν και να τον κλειδώνουν σ’ ένα σκοτεινό υπόγειο.

Δειλά και προσεκτικά, έσκυψε και κρυφοκοίταξε από το παράθυρο. Η Ανσελίνα καθόταν μπροστά από ένα μικρό στρογγυλό τραπέζι και περιεργαζόταν τη μαγική κρυστάλλινη σφαίρα της.

«Καλησπέρα, Ανσελίνα. Μπορώ να μπω; Χρειάζομαι τη βοήθειά σου», ρώτησε ο Πρόεδρος, χτυπώντας την πόρτα.

«Έλα. Η πόρτα είναι ανοιχτή», αποκρίθηκε η Ανσελίνα και καθώς ο Πρόεδρος έμπαινε στο σπίτι της, συμπλήρωσε «Ξέρω γιατί ήρθες».

Εκείνος, αμίλητος, πλησίασε και κάθισε δίπλα της, ενώ η μάγισσα άναψε ένα κερί και παρατήρησε τη φλόγα του.

«Υπάρχουν πράγματα που δεν τα ερμηνεύει το μυαλό, αλλά μονάχα η καρδιά», είπε μετά από λίγο. «Ορισμένοι, όπως εσύ, πιστεύουν μόνο σε αυτό που βλέπουν, αγγίζουν ή μπορούν τέλος πάντων να αναλύσουν από την αρχή μέχρι το τέλος. Υπάρχει όμως μια μερίδα ανθρώπων που κλείνει τα μάτια και αφήνεται να καθοδηγηθεί από το συναίσθημα.

Αυτοί οι άνθρωποι ελπίζουν, ονειρεύονται και υπερασπίζονται ακόμα τις ηθικές αξίες και τα ιδανικά που κάνουν καλύτερο τον κόσμο. Δυστυχώς όμως μειώνονται διαρκώς και γι’ αυτό οι Αρετές μας εγκατέλειψαν. Όλα θα διορθωθούν, αν πάει κάποιος από εμάς στον πύργο τους και τους ζητήσει να επιστρέψουν».

«Οι Αρετές;» ρώτησε απορημένος ο Πρόεδρος.

«Ναι, η αγάπη, η συγχώρεση, η δικαιοσύνη και η κατανόηση. Αυτές μεριμνούν για τη διατήρηση της ισορροπίας και κατά συνέπεια για το μέλλον. Αν χαθούν, όλα θα καταστραφούν. Η κακία και η αδικία θα επικρατήσουν και οι ασθενέστεροι θα ζουν μονίμως υπό τη σκιά του φόβου. Η ελπίδα θα χαθεί και αυτή και μαζί της η χαρά της δημιουργίας. Η άνοιξη συμβολίζει την αναγέννηση και τη ζωή και δίχως ελπίδα δεν μπορεί να υπάρξει καμιά από τις δυο τους».

Ο Πρόεδρος συλλογίστηκε για μερικά λεπτά τα λόγια της Ανσελίνας και παρόλο που η θεωρία της του φαινόταν παράλογη, μην έχοντας άλλη λύση, αποφάσισε να την εμπιστευθεί και να ακολουθήσει τη συμβουλή της, ενώ παράλληλα θα επιχειρούσε να βρει κάποιον άλλο τρόπο για να λύσει το πρόβλημα. Έναν τρόπο που θα βασιζόταν στην πραγματικότητα και όχι στη σφαίρα του φανταστικού και της μυθοπλασίας.

«Έστω. Θα ζητήσω εθελοντές για να πάνε στο σημείο που θα τους ορίσεις».

«Όχι. Ο δρόμος είναι δύσκολος και δεν θα τα καταφέρει οποιοσδήποτε».

«Τότε, ποιον να στείλω;»

Η Ανσελίνα συμβουλεύτηκε ξανά τη φλόγα του κεριού.

«Αυτόν που το όνομά του σημαίνει ευγενής και έντιμος. Ο Αλφόνσο. Πες του να έρθει να με δει. Θα του μιλήσω εγώ».

Έξω από το σπίτι ήταν συγκεντρωμένοι μερικοί από τους κατοίκους, οι οποίοι περίμεναν αγωνιωδώς να ακούσουν τις συμβουλές της Ανσελίνας. Ανάμεσά τους ο Αλφόνσο, ένα παιδί δεκατεσσάρων ετών. Μετρίου αναστήματος, λεπτός, με μαύρα μαλλιά και καστανά μάτια. Ο Πρόεδρος δίσταζε να μεταφέρει την εντολή της μάγισσας, διότι θεωρούσε ότι ο Αλφόνσο ήταν πολύ μικρός για ένα τέτοιο εγχείρημα. Ήξερε βέβαια πως ήταν πανέξυπνος, διορατικός και έβρισκε πάντα τον τρόπο να ξεφεύγει από τις κακοτοπιές, αλλά….  Πώς να ζητήσει από ένα παιδί να διακινδυνεύσει; Πώς να στείλει ένα παιδί στο άγνωστο, δίχως να μπορεί να το προστατεύσει;

Η ευθύνη ήταν τεράστια και ο Πρόεδρος δεν ήξερε ποια ήταν η σωστή επιλογή. Ο χρόνος όμως κυλούσε και κανείς δεν του έδινε απαντήσεις στο πρόβλημά του. Κανείς εκτός από την Ανσελίνα που έμοιαζε να είναι απολύτως σίγουρη για τα λόγια της, έστω κι αν εκείνος την αμφισβητούσε.

«Λοιπόν; Θα πας να βρεις τον Αλφόνσο;» διέκοψε τους συλλογισμούς του η μάγισσα που πιθανότατα είχε καταλάβει τους δισταγμούς του.

Ο Πρόεδρος την κοίταξε και συνειδητοποιώντας ότι βρισκόταν σ’ έναν μονόδρομο που δεν του έδινε επιλογές, παραμέρισε τις αναστολές του, βγήκε από το σπίτι, κάλεσε κοντά του το νεαρό αγόρι και έπειτα από λίγο στέκονταν και οι δύο μπροστά στην Ανσελίνα.

Συνεχίζεται….

Συνταγή της Αμβροσίας: Θάλασσα και γη

Υλικά:

½ κιλό γαρίδες

10 μεγάλες καραβίδες

5 μεγάλα παντζάρια

1 μεγάλη ρέβα

3 πατάτες

2 φρέσκα κρεμμυδάκια

Για τη σος

1 κούπα μαγιονέζα

3 κ.σ. κέτσαπ

Πιπέρι σετσουάν

Εκτέλεση:

Βράζουμε και καθαρίζουμε τις γαρίδες και τις καραβίδες. Ομοίως καθαρίζουμε και βράζουμε τα λαχανικά. Κόβουμε σε μεγάλα κομμάτια τις καραβίδες, σε κύβους τα παντζάρια και τις πατάτες και ψιλοκόβουμε τη ρέβα και τα κρεμμυδάκια.

Τα τοποθετούμε όλα σ’ ένα μεγάλο μπολ, τα ανακατεύουμε και περιχύνουμε με τη σος, την οποία έχουμε παρασκευάσει, ανακατεύοντας τα υλικά. Τοποθετούμε τη σαλάτα στο ψυγείο.