“Ο λύκος μένει σπίτι” της Έλενας Μπολονάση

Γράφει η @Άννα Μουσογιάννη

Η ζωή είναι δίκαιη. Ο θύτης πολλές φορές τιμωρείται. Η ζωή είναι άδικη. Το θύμα πολλές φορές μέσα από την ασυνείδητη επιθυμία του να απαλλαγεί γίνεται το ίδιο θύτης. Πώς μπορεί άραγε μια ψυχή που δεν έχει γνωρίσει ποτέ αγάπη να τη νιώσει; Πώς γίνεται, όταν τα χέρια που έχουν ακουμπήσει το κορμί του και έχουν γδάρει ό,τι αγνό είχε μέσα του να ακουμπήσει με τρυφερότητα κάποιο άλλο; Ρητορικά τα ερωτήματα και οι απαντήσεις δίνονται στο μυθιστόρημα της Έλενας Μπολονάση από τις Εκδόσεις Ψυχογιός με τίτλο «Ο λύκος μένει σπίτι».

«Σκληραίνει η πίκρα τους ανθρώπους. Στραγγίζει όλη την αγάπη από μέσα τους»…

Η συγγραφέας με την πένα της μας οδηγεί στα μύχια της ανθρώπινης ψυχής με φόντο το μαύρο και το κόκκινο. Σκιαγραφεί τους ήρωες της με κάθε λεπτομέρεια και μας τους συστήνει τον καθένα χωριστά ενώ επικεντρώνεται περισσότερο στις συνθήκες διαβίωσης τους και λιγότερο στις σκέψεις και τα εξωτερικά τους χαρακτηριστικά. Το εξωτερικό περίβλημα είναι αυτό που μας οδηγεί μεθοδικά στην ουσία. Ό,τι προκαλεί το ίδιο το γεγονός είναι αυτό που έχει περισσότερο σημασία και δια μέσου της αποδόμησης φτάνουμε στην αιτία. Όλα τα υπόλοιπα είναι αφορμές.

Ο Στέλιος, ο Βασίλης, η Άννυ, ο Σταύρος και η Ειρήνη μεγαλώνουν σε ένα ορφανοτροφείο κάτω από άθλιες συνθήκες. Η ζωή τους έχει δείξει το άσχημο πρόσωπο της από τη στιγμή της γέννησης τους. Μέσα σε αντίξοες συνθήκες προσπαθούν να κρατήσουν την αγνότητα της ψυχής τους αλώβητη. Θα τα καταφέρουν;

Το μυθιστόρημα αυτό, δεν ανήκει μόνο στην κατηγορία των crime μυθιστορημάτων. Αυτό είναι το πρόσχημα. Η επικάλυψη. Η κόκκινη πινελιά που προσδίδει ένταση και αγωνία στη διήγηση. Είναι ένα ψυχογράφημα ανθρωπίνων σχέσεων. Είναι η αθέατη πλευρά της ζωής. Εκεί που κατοικούν οι σκιές. Εκεί που γίνονται τα πιο ειδεχθή εγκλήματα της ψυχής. Είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ. Η ίδια η ιστορία είναι αυτή που σου κάνει την καρδιά κόμπο. Όσο περνάει η αφήγηση τόσο οι παλμοί της αγωνίας ανεβαίνουν. Είναι ένα αστυνομικό μυθιστόρημα. Ο παλμογράφος διαγράφει μια ανεξέλεγκτη πορεία μέχρι το τέλος. Το ιστορικό ενός προαναγγελθέντος εγκλήματος μιας αθώας ψυχής.

Η συγγραφέας ξεκινάει με το να μας συστήνει τους ήρωες της. Έπειτα, με τη μέθοδο του εγκιβωτισμού, κάνει βουτιά στο παρελθόν περιγράφοντας μας τον τρόπο που μεγάλωσαν. Ένα παγωμένο ορφανοτροφείο. Μια αδίστακτη διευθύντρια. Ο σατανικός συνεργάτης της. Ένας καλοσυνάτος επιστάτης. Μια μαγείρισσα που η αγκαλιά της χωρούσε όλα τα παιδιά. Μια νέα δασκάλα έτοιμη να προσφέρει την βοήθεια της. Έπειτα επιστρέφει στο παρόν και τότε βλέπουμε με άλλο μάτι τους ήρωες της. Τους δικαιολογούμε ίσως. Ο αναγνώστης κατακλύζεται από έντονα και οξύμωρα συναισθήματα για τους κεντρικούς ήρωες του βιβλίου. Η λογική και το συναίσθημα σε διαφορετικά στρατόπεδα. Ποιος θα κυριαρχήσει άραγε;

Κάθε κεφάλαιο και ένας ήρωας. Δρόμοι ενωμένοι που μετά χωρίστηκαν. Όταν οι πόρτες κλείνουν κανείς δεν ξέρει τι συμβαίνει. Ένα τούνελ είναι η ψυχή του κάθε ανθρώπου και ενώ σε κάποιους υπάρχει φως σε κάποιους άλλους επικρατεί σκοτάδι. Τα πιο στυγερά εγκλήματα είναι αυτά που γίνονται στην ψυχή κάποιου. Το αίμα διογκώνεται. Οι κραυγές είναι βουβές. Το χέρι που υψώνεται για βοήθεια δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια σκιά.

Το μυθιστόρημα « Ο λύκος μένει σπίτι» θα μπορούσε να είναι μια ιστορία αληθινή. Αυτή που συμβαίνει πίσω από κλειστές πόρτες και που στρουθοκαμηλίζοντας η κοινωνία βάζει κάτω από το χαλί. Οι σκιές ζωντανεύουν όταν τα φώτα σβήνουν

Η Έλενα Μπολονάση, λόγω της ειδικότητας της, με τη διεισδυτική ματιάς της, μας μεταφέρει με γλαφυρότητα στις σκοτεινές πτυχές της κοινωνίας μας. Ιστορίες βγαλμένες από τη ζωή. Ο Στέλιος, ο Βασίλης, η Άννυ, ο Σταύρος και η Ειρήνη ζουν ανάμεσα μας. Σκίζει η πένα της την καρδιά μας παρακολουθώντας τη ζωή των ηρώων της.

Τι προτείνω; Εισπνοή, εκπνοή και βουτιά στην αφήγηση της συγγραφέως.

Καλή σας ανάγνωση!

As I drink too much
As I scream out of lust
At the moon for someone to touch me

As I fail to please
What the moon won`t ease
I can`t sit still from running wild

As I wipe my past
For something good to last
As demons are crowling under my skin

As I walk away
There`s nothing to do but pray
That Maria will take me in her arms

At the mercy of Maria
Will I lay my aching head
At the mercy of Maria
Will I find my resting place