αποδοχή

@Άννα Μουσογιάννη Mορφή σκοτεινή. Άνθρωπος μοναχικός. Το όνομα του Λανθεστάιν. Κυκλοφορούσε κυρίως τα μεσάνυχτα. Το μόνο που διακρινόταν ήταν η σκιά του. Χαρακτηριστικό ήταν το βαρύ περπάτημα του που συνοδευόταν με ένα σύρσιμο των ποδιών πάνω στην άσφαλτο. Ίσα που φαινόταν στο ημίφως το σημαδεμένο από τα χρόνια πρόσωπο του….

από την Μάρθα Πατλάκουτζα Αποχωρισμός. Άκουσα τη λέξη, ξεροκατάπια, ένιωσα τον φόβο να μου χτυπά την πόρτα και η ανάσα δεν έλεγε να βγει. Ένας δράκος με πύρινη γλώσσα βρυχήθηκε περήφανα. Κατάμουτρα. Κυριαρχικά. Κι άρχισα να αναρωτιέμαι πόσους αποχωρισμούς είχα βιώσει στη ζωή μου… Μια φωνούλα μέσα μου άρχισε να…

της Δρος Αριστονίκης Θεοδοσίου-Τρυφωνίδου   Να κοιτάς από το παράθυρο τα παιδιά της γειτονιάς να παίζουν. Να κοιτάς από το παράθυρο και το δικό σου παιδί να κλωτσάει την μπάλα και να γελάει παίζοντας με τα άλλα παιδιά και ένα μητρικό ένστικτο να σε παρακινεί να σωπάσεις για να ακούσεις…

από την Μάρθα Πατλακουτζα Ενοχή. Μια λέξη ταμπού, που σίγουρα όλοι έχουμε νιώσει, αλλά ταυτόχρονα έχουμε φροντίσει να αρνηθούμε την ύπαρξή της. Στη ζωή μας οφείλουμε να παραδεχτούμε που υπήρξαν στιγμές ενοχής. Στιγμές που προσπαθήσαμε να την καλύψουμε, μα κυρίως να τη δικαιολογήσουμε. Οι ψυχολόγοι έχουν πολλά να πουν για…